Lekker verhaal met een vleugje spanning

"Water borrelt omhoog en omhelst haar lichaam in een ijzige greep.
Daarna alleen duisternis."

Lidewij Posthumus is sinds zes jaar een gescheiden moeder, samen met haar vijftienjarige dochter Imke woont ze in Nijmegen. Ze heeft moeite om haar hoofd boven water te houden, de geldzorgen groeien haar boven het hoofd en de rekeningen stapelen zich op. Het is hard halen als single mom.

"Onrust en wrevel ballen zich samen in haar buik en kruipen langzaam omhoog. Haar handen reiken naar haar pijnlijk kloppende slapen."

Op het moment dat ze een brief van het incassobureau ontvangt met daarin een betalingsachterstand van bijna duizend euro, zakt de moed haar in de schoenen. Hoe moet ze zich hier weer uit zien te redden?

"Carol is wat hen betreft zo goed als verdoemd."

Bijna vergat ze de tweede envelop, met daarin een mysterieuze brief van haar achternicht Carol, uit het Amerikaanse Michigan, van wie ze het bestaan niet eens afwist. Carol overvalt haar met de brutale vraag om haar een gunst te verlenen. Een logeerpartij met een vergoeding van vijfhonderd euro per week. Dit is dé oplossing voor haar geldprobleem!

"Het mens is de vlees geworden nieuwsgierigheid."

Of het nou wel zo verstandig was om een ‘vreemde’ in huis te halen? Dat haar twijfels terecht waren blijkt al snel. Carol is in alles haar tegenpool. Lidewij is puur natuur, Carol hoogblond en zou zo door kunnen gaan voor Barbie’s moeder. Carol zit goed in de slappe was en windt binnen no time iedereen om haar vinger. Zelfs haar recalcitrante puberdochter met wie ze zelf voortdurend in de clinch ligt. Carol werkt op haar zenuwen, ze wil alles weten, Lidewij heeft spijt van haar beslissing en ziet haar liever vertrekken.

"Carol is dood en zij voelt zich beter dan ooit. Wie zal zoiets begrijpen?"

Er hangt een mysterieuze waas om Carol heen, niemand weet wat ze nou eigenlijk precies komt doen? En dan komt Carol ’s nachts niet thuis en wordt haar auto in de Waal gevonden. Waar is Carol gebleven? Ligt ze ergens dood op de bodem van de rivier? Is er sprake van een dramatisch ongeval of was Carol iets op het spoor?

"I once was blind, but now I see."

Recent verscheen het nieuwste boek De logee van Femmie van Santen. Ondanks dat dit niet het eerste boek is van haar hand, was het wel het eerste boek dat ik van haar las.

Op de cover zien we een vrouw afgebeeld verweven met een auto en water. Er is gekozen voor sobere kleuren, donker, wat wel past bij hoe Lidewij zich voelt. De titel is een beetje standaard, maar past uiteindelijk wel bij het verhaal. De omschrijving op de achterkant van het verhaal prikkelde mij om het verhaal te willen lezen.

De logee bestaat uit 60 korte hoofdstukken geschreven in wisselend perspectief vanuit hoofdpersonages Lidewij, Imke en Job. Het verhaal gaat van start met een spannende proloog die nieuwsgierig maakt naar de rest van het boek.

In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl van Femmie van Santen, en moest even in het verhaal komen, toen dat eenmaal gelukt was en ik de smaak te pakken had, vloog ik door het boek heen. Haar schrijfstijl is beschrijvend en uitgebreid, maar toch vlot te noemen.

Femmie heeft herkenbare karakters neergezet, het herkenbare opstandige pubergedrag van Imke en ze heeft een goed beeld geschetst van de gescheiden, alleenstaande moeder, de zorgen van Lidewij zijn voelbaar, haar wanhoop, de geldzorgen, het moederschap combineren met de zorg voor haar dochter. Het loodzware gevoel waarmee ze zichzelf door de dagen heen sleept en de pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden die ze in een geheim vakje in haar geheugen heeft weggestopt. ‘Barbie’ Carol die iedereen om haar vingertje windt. Koster Job, weduwnaar en beste vriend van Lidewij.
De personages zijn uitgebreid beschreven, Femmie vertelt veel. Alleen over de dader had ik graag wat meer te weten willen komen, bijvoorbeeld wat hem/haar tot de daad heeft gedreven?

Femmie van Santen heeft veel thema’s in De logee verwerkt, scheiding, geldzorgen, pesten, puberperikelen, het geloof, misbruik, vermissing, moord.
Op de cover staat literaire thriller, eerlijk is eerlijk, ik vind deze term een beetje misplaatst, ondanks dat het een thriller is vond ik er weinig spanning in zitten, een spannende roman was wat mij betreft meer op zijn plaats geweest.
Al met al heb ik een beetje een dubbel gevoel aan dit boek overgehouden, het boek las fijn en was vermakelijk, toch bleef ik met onbeantwoorde vragen achter. Dit in combinatie met het geloof wat in dit boek een prominente rol heeft, maakt dat dit boek en ik niet helemaal de perfecte match waren.

De logee, lekker verhaal met een vleugje spanning, wat zou jij doen wanneer een familielid waarvan je het bestaan niet wist, zichzelf uitnodigt voor een logeerpartij en opeens verdwijnt?