Niets is wat het lijkt, incl dit boek

Het is 1982. Als George Clare op een winterse namiddag uit zijn werk komt, vindt hij thuis het levenloze lichaam van zijn vrouw. Zijn driejarige dochter zit in de hal en kan niet zeggen wie er verantwoordelijk is voor haar moeders dood. George wordt in het moordonderzoek direct aangemerkt als hoofdverdachte.

Wat heeft zich in het huis afgespeeld? Welke geheimen hadden de Clares voor elkaar? Op subtiele wijze laat Brundage steeds meer doorschemeren over hun problematische huwelijk, hun relaties met vrienden en buren, en de gekwelde geschiedenis van de vorige bewoners van het huis.

Het verhaal gaat voornamelijk over George en Catherine, hoe ze elkaar ontmoeten, hoe hun leven samen loopt en helaas hoe Catherine haar noodlottige einde tegemoet gaat. Wanneer George en Catherine verhuizen naar een dorpje en hun intrek nemen in een huis die al een verschrikkelijk verleden heeft, gaat hun relatie van slecht naar slechter. Gelukkig zijn er de Hale broers die veel voor Catherine betekenen, en die zo hun eigen geschiedenis met het huis hebben.
Het verhaal speelt zich af in Chosen een echte ons kent ons dorpje, en meerdere dorp bewoners spelen een rol in het verhaal. Waardoor het allemaal samen komt, je leest over hun levens, en hun gedachtes. En hoe dat allemaal samen valt door de afschuwlijke gebeurtenissen.
Persoonlijk viel het boek mij erg tegen. Ik had een spannend verhaal verwacht die me met meerdere plots op t verkeerde been zouden zetten. Dit gebeurt helaas niet. Ook is de manier van schrijven totaal nieuw voor me. Het lijkt alsof de schrijfster dacht, ik ga alleen punten en komma's gebruiken dat geeft het boek een bepaalde sfeer. Totaal niet! Erg storend dat er geen aanhalingstekens waren waardoor je continue afvraagt is dit een gedachte, spreekt diegene zich nu hardop uit?
Er werd ook teveel geschreven vanuit andere personages, ook dit was een stoorzender. Wie lees ik nu weer?
Jammer want het verhaal op zich is best te doen, het laat je toch even stilstaan bij het feit dat er veel vrouwen in een onderdanig en eenzaam huwelijk zitten, sommige met net zo'n noodlottige einde. Is dit een hint van de schrijfster om als buitenstaander op te komen voor je buur, vriendin,zus etc om dit soort afschuwelijke gebeurtenissen te voorkomen?
Niets is wat het lijkt en ieder huisje draagt zijn kruisje speelde voor mij erg de boventoon in dit verhaal.
Wat dat betreft doet de titel het verhaal eer aan: Alles houdt op te bestaan.
Voor mij sloeg dit gelukkig ook op het boek zelf, ik ben blij dat dit boek aan zijn einde is gekomen!