Het (tropische)Mure

Ten eerste Wat begint dit boek origineel met een leuk voorwoordje van de schrijfster, met uitleg over het eiland en een heus landkaartje.
Flora woont en werkt in het drukke bruisende London, en heeft stiekem een oogje op haar baas. Wanneer flora een opdracht krijgt om een windmolenpark tegen te houden en daardoor genoodzaakt is terug naar haar thuis(eiland) te keren, doet zij dit met lood in haar schoenen. Al die tijd is ze niet terug geweest. Een echt warm familie welkom is het niet en sommige eilandbewoners kijken haar ook maar raar aan maar al snel ontmoet ze de wel erg leuke en avontuurlijke Charlie. En wanneer ze achter het geheim van haar broer Fintan komt zorgt dat ervoor dat ze weer nader tot elkaar komen. En dan is er nog het verdwaalde receptenboekje van haar moeder die als een rode draad met heerlijke recepten door het boek stroomt. En alhoewel ze Charlie wel heel leuk vindt, wanneer haar baas op het eiland komt, begint ze over van alles te twijfelen.

Café zon en zee is een heerlijke feelgood met een paar duistere kanten en geheimen. Dit blijft triggeren waardoor je steeds meer en meer wilt lezen. Vooral vanuit het perspectief van de baas van flora is het erg spannend.

Mure is een heerlijk schots eiland, die soms zo beeldend word omschreven inclusief temperaturen dat je bijna het idee krijgt dat dit zich allemaal afspeelt op een avontuurlijk tropisch paradijs.

Jenny colgan is wat mij betreft met recht de vergelijking van Jill mansell waard, persoonlijk vind ik haar iets beter omdat het ‘lekker rustig’ blijft met 2 personages/perspectieven. Ik ga zeker op zoek naar nog wat leuke boeken van deze schrijfster. Dit is een blijvertje!