Heel langzaam aftellen..

De roman Aftellen gaat over de familie Cazalet die in Engeland woont. Deze grote familie leeft onder één dak en beleven hier de oorlog. Familieleden zijn weg van huis, voor bijvoorbeeld werk of een opleiding. Andere familieleden zorgen thuis voor de kinderen, samen met de mensen die in het gezin werken. Het gaat over liefde, over ziekte en over nog veel meer onderwerpen tijdens deze oorlog.

Aftellen is het vervolg op Lichte Jaren, het eerste boek in de Cazalets-serie. Er wordt aangegeven dat dit boek ook te lezen is zonder dat je het eerste boek hebt gelezen, maar ik vond dat dit wel best wat moeite kostte. Je komt in een héél korte tijd met enorm veel personages in aanraking en dat is toch wel lastig om bij te benen. Daarnaast wordt er diverse keren gesproken over iets wat in het eerste boek is gebeurd en dan heb je dus geen idee waar het over gaat. Het is zeker niet helemaal kansloos, maar ik zou toch aanraden gewoon even het eerste boek te lezen.

Elizabeth Jane Howard heeft een fijne schrijfstijl. Het leest makkelijk weg en je wilt hierdoor ook wel verder blijven lezen. Er komen in het boek wel woorden voor die we tegenwoordig niet zo heel veel meer gebruiken. Ook namen van bepaalde ‘bekende’ mensen zeiden mij niet zoveel. Maar dit is een kwestie van de betekenis of de persoon opzoeken op Google en je kan weer verder met lezen. Deze momenten komen niet heel veel voor, dus het stoort zeker niet tijdens het lezen.

Het boek is verdeeld in diverse hoofdstukken. Deze hoofdstukken zijn weer onderverdeeld in periodes en personages. Vooral in de ‘algemene’ hoofdstukken, waar dus meerdere personages per periode voorkomen, vond ik lastig te volgen. Het was mij niet altijd duidelijk uit wiens perspectief we het verhaal aan het lezen waren. Daarnaast vond ik het ook niet altijd duidelijk wanneer we een stap terug in de tijd deden. Wat dat betreft had dit allemaal wel wat duidelijker gemogen om het net iets begrijpelijker te houden en makkelijker te lezen.

Het boek kabbelt een beetje voort. Er gebeurt eigenlijk niet zoveel in het boek en je bent alleen maar bezig met de levens van de familie Cazalet. Het had van mij allemaal wel wat pittiger gemogen. Het hangt een beetje tegen het saaie aan.

De personages in het boek hebben allemaal een eigen karakter. Je hebt de brutale (en erg grappige) Neville, je hebt de ietwat arrogante Louise en dan heb je nog de verstandige Polly. Echt iedereen heeft een eigen persoontje en dat wordt door de schrijfster erg goed in het verhaal verwerkt. Je moet lachen om de één en de ander vind je eigenlijk maar irritant. Erg knap hoe Howard al deze personages een eigen verhaal geeft.

Het boek geef ik daarom drie sterren. De schrijfstijl van Howard is prettig en ze heeft de personages echt ieder een eigen verhaal gegeven. Helaas loopt het boek wat traag en is niet altijd goed te volgen uit wiens perspectief je aan het lezen bent en in welke tijd je zit.