Lava, een belofte voor de toekomst

Ik ben niet van dit genre, dacht ik... vaak door een man en vrouwonvriendelijk geschreven, of door een vrouw en te zoetsappig om voorbij het eerste hoofdstuk te komen. En in het algemeen, diepgang en verbinding tussen de hoofd- en bijrolspelers ver te zoeken.

Maar ik was, gezien Fenne’s eigen introductie op haar Facebook pagina’s en haar persoonlijke achtergrond toch nieuwsgierig geworden. Zou het dan toch kunnen? Op een andere manier, wat frivolere en toch respectvolle manier heel open over het thema liefde schrijven? En dan ook nog vanuit de polyamorische invalshoek?

Fenne’s debuutroman Lava toont aan dat het kan.
Hierin beschrijft zij op precies zo’n manier de belevenissen en gevoelswereld van Fleur, een jonge, levenslustige en polyamorische vrouw, die met haar partner een kunstgalerie drijft.

Binnen vier dagen had ik het uit, tegen Fenne’s advies overigens, die pleit meer voor ... één hoofdstuk per dag?

Lava gaat over verbinding, verdieping, intimiteit, liefde en relatie.. en de mooie, ja fantastische seks, die daaruit kan voortkomen, met méér dan één geliefde. Toegegeven, met vaak een gezonde dosis jaloezie, hopelijk dan wel rustig sudderend op de ‘back burner’, zonder grote schade aan te richten. Wat er zo wel voor zorgt dat we ‘scherp’ blijven, ons best blijven doen voor onze geliefden, niets voor vanzelfsprekend aan gaan nemen en zo blijven groeien. Alles dus, waar we ons in de context van polyamorie mee bezig houden....

Fenne doet dat zonder getheoretiseer. Ze maakt wel nieuwsgierig naar de onderbouwende gedachten en zielenroerselen van de hoofd- en bijrolspelers. Dat mag bij een vervolg een tandje meer uitgewerkt worden. Maar verder een mooie en stimulerende, warme beschrijving waar polyamorie toe kan leiden, zonder ook maar één keer, echt nergens, platvloers of nog erger te worden.

Ik ben weliswaar een ‘veel-lezer’, maar mijn oordeel is natuurlijk geen garantie... het is maar mijn mening. Laten de verschillende prijzen, die Fenne de laatste jaren won met haar korte verhalen, mijn oordeel in hun context plaatsen.

Fenne schrijft goed, bij tijd en wijle prachtig en meeslepend. Een verademing naast de vele beschouwende en theoretiserende literatuur over polyamorie, die overigens, begrijp mij niet verkeerd, als je polyamorisch bent belangrijk en noodzakelijk leesvoer is. Het is mooi om daarnaast nu ook iets lichtvoetigers, warms en stimulerends te kunnen lezen dat smaakt naar méér, de eigen fantasie prikkelt en misschien wel aanzet tot... experimenteren?

Als je je dan beseft dat in ieder geval een deel van het boek autobiografisch is, dan krijgt Fenne’s wereld nog meer diepte en reliëf. En daarmee Fenne zelf ook, als schrijfster én als mens.

Dit is haar eerste roman, de eerste poging om korte verhalen aaneen te smeden met een verbindende verhaallijn. In die verbinding en het verweven van meerdere verhaallijnen zal Fenne zich ongetwijfeld nog verder ontwikkelen. Haar tweede boek is in de maak. Ik kijk uit naar Lava 2, of wordt het Magma?