Het debuut van Deens schrijver Jussi Adler-Olsen, het Alfabethuis, kwam lang voor hij z’n succesvolle Serie Q boeken schreef. Het Alfabethuis is totaal anders dan deze reeks, maar zeker niet minder de moeite waard.

1944 - Als twee Engelse piloten, James en Bryan, neergeschoten worden tijdens een verkenningsvlucht boven Duitsland zit er maar een ding voor ze op en dat is vluchten.
Dit lukt ze door op een voorbijkomende hospitaaltrein te springen en daar ongemerkt de plek in te nemen van twee hoge SS-officieren. Deze trein brengt ze naar een psychiatrische instelling, genaamd “Het Alfabethuis”, waar ze maanden verblijven. Niemand mag weten wie ze zijn, ze doen alsof ze gek zijn en proberen het onder barre omstandigheden vol te houden. Dan blijkt dat ze niet de enigen zijn die simuleren.
1972 – Het verleden kan niet worden vergeten, Bryan heeft z’n leven inmiddels op de rails maar gaat toch terug naar Duitsland en op zoek naar James die hij toentertijd uit het oog verloren is. Hij komt hierdoor opnieuw in aanraking met zijn kwelgeesten van toen met alle gevolgen van dien.

Een heerlijk boek maar geen spannende thriller. Een indrukwekkende roman is wat “Het Alfabethuis” in mijn ogen eigenlijk is. Echte spanning is, op een enkele keer na, vaak ver te zoeken. Hier en daar is het te langdradig en mag er meer vaart in het verhaal, maar ondanks dat heb ik er enorm van genoten. Ik vind “Het Alfabethuis” een bijzonder goed geschreven, makkelijk leesbaar boek met een prettige schrijfstijl. Jussi Adler-Olsen heeft voldoende kennis opgedaan, deels gebaseerd op eigen ervaringen uit z’n jeugd, om dit unieke verhaal goed te kunnen vertellen en over te brengen op de lezer. Het is geloofwaardig, ontroerend en raakt je tot op het bot. Een aanrader wat mij betreft.