Dik verdiende award!

Op de cover zien we krijt waar op geschoten wordt. De manier waarop de foto gemaakt is noemt men ” high speed fotografie“, deze manier van fotograferen spreekt mij altijd erg aan en toen ik zag dat dit op de cover stond was ik blij verrast, aangezien je dit niet snel op een cover verwacht. Als ik alleen van de cover uitga, zou ik dit boek ook zeer zeker opgepakt hebben in de winkel. Wat ik daarnaast ook erg mooi vind, is het materiaal wat voor de cover gebruikt is. Het voelt iets zachter aan dan een normale papieren cover, wat het precies voor materiaal is weet ik niet, maar dat het fijn en speciaal is weet ik wel.

Zoals de titel al doet vermoeden speelt het verhaal zich af in een tijdsbestek van 54 minuten. 54 minuten lijkt heel kort, maar als je leest wat de vier hoofdpersonages meemaken in dit tijdsbestek, denk je daar heel anders over, ga je echt twijfelen of dit echt wel zo kort is. Dit verhaal beschrijft de 54 minuten van vier verschillende leerlingen die op Opportunity High School zitten, namelijk Claire, Tomás, Autumn en Sylv. Drie van hen zitten in de school, waarvan twee opgesloten zitten in de aula en één zit ergens op het schoolterrein. Alle vier maken ze dezelfde situatie mee, de schietpartij in de aula. De twee leerlingen die in de aula opgesloten zitten maken de schietpartij van dichtbij mee, ze zien veel vrienden en schoolgenoten neergeschoten worden. Het verhaal is geschreven vanuit deze vier personages, Hoe beleven zijn deze angstaanjagende minuten?

Toen ik aan het boek begon, had ik toch wel wat moeite om het verhaal te volgen en de verschillende personages uit elkaar te houden, daardoor begon voor mijn gevoel het boek een beetje traag en saai. Maar vanaf het moment dat de schutter begon te schieten was het net of er een knop omging en was het boek tot aan de laatste regel spannend en was er van het trage en saaie begin niks meer terug te lezen. Je wordt echt in het verhaal gezogen en ik had bijna het gevoel alsof ik zelf in de aula zat en de rollercoaster aan gevoelens en gebeurtenissen meemaakte. Dit maakte het voor mij persoonlijk een heel sterk verhaal.

Ik moet zeggen toen ik het boek dichtklapte had ik echt zoiets van “Wauw, wat een verhaal”. Marieke Nijkamp heeft me erg verrast met dit boek, ik denk dat dit ook komt doordat Marieke een heel realistisch verhaal heeft geschreven en ik zal ook zeer zeker haar nieuwe boek gaan lezen wat deze week verschenen is. Want dit smaakt echt naar meer!

Ik vind het dik verdient dat 54 minuten de Hebban Award 2017 in de categorie YA gewonnen heeft.

Dit boek krijgt van mij 4,5 van de 5 sterren.