Goede thriller!

Jasper, de zoon van Phillippe Colman is verdwenen, net op de avond dat Philippe te horen heeft gekregen dat hij de kopman van de liberalen in Antwerpen wordt bij de volgende parlementsverkiezingen. Van de studentenkamer van Jasper is weinig over, alles is kort en klein geslagen. Ze staan voor een raadsel, wat is er hier gebeurd? Diezelfde nacht wordt er in een verlaten loods in het Antwerpse havengebied een verkoold lichaam gevonden. Eric Michiels en zijn team staan voor een raadsel. Wie is dit? Waarom is deze persoon verbrand? Ook blijkt dat al zijn vingernagels zijn uitgetrokken…

Philippe Colman, zijn vrouw Claudia en hun dochter Chloë worden meegesleurd in een rollercoaster. Vooral als ze te horen krijgen dat het verkoolde lichaam niet het lichaam van Jasper is en als even later blijkt dat ook nog de beste vriend van Jasper vermist is, begint de race tegen de klok pas echt.

De cover spreekt mij enorm aan. Ik krijg het idee dat het een grote verlaten loods is. Doordat ik in het verleden aan urbexfotografie gedaan heb, (Fotograferen van verlaten panden) wordt mijn aandacht hierdoor ook extra naar zo’n cover getrokken. Het geeft me een mysterieus gevoel, doordat er een persoon midden door de loods loopt.

Toen ik in het boek begon viel me eigenlijk direct op dat er gebruik is gemaakt van een fijn lettertype. Het verhaal leest lekker weg en de hoofdstukken zijn van een goede lengte. Aangezien het een Vlaams boek is vond ikzelf dat er aardig wat Vlaamse woorden instonden en dat ik soms wel zoiets had van “huh, wat bedoelen ze nu”, maar als ik dan verder las begreep ik het wel. Ook zijn er sommige zinnen die ik raar vind lopen zoals bijvoorbeeld “Verder heb ik wat namen van vriendinnen, Marjolein, Renske en ene Jean, die eigenlijk Dieudonné heet.” Jean is in het verhaal een man, dus dan klopt naar mijn gevoel het stuk over de vriendinnen in de zin niet. Daarnaast vond ik het in het begin ook best wel lastig dat de auteur er niet voor gekozen heeft om standvastig te zijn in het gebruik van voor of achternamen. Als de auteur hier wel voor gekozen zou hebben denk ik dat ik het persoonlijk het boek nog fijner te lezen vond. De karakters in dit boek zijn goed genoeg uitgewerkt naar mijn gevoel, wel zou ik het erg leuk vinden als er een vervolg op dit boek komt dat de hoofdkarakters nog dieper uitgewerkt worden.

Ik hoop dat Paul de Bruyn nog meer boeken gaat schrijven waar Eric Michiels de hoofdrol in speelt.

Ik geef dit boek 4 van de 5 sterren.