Een heerlijke feelgoodroman!

Het verhaal is geschreven vanuit zowel Nikki als Roos. Hierdoor is het verhaal heel interactief en zit je constant op het randje van je stoel, omdat je verder moet lezen. Ik had hem dan ok in 2 zittingen uit. Bijna jammer dat het zo snel ging ;) Hij had van mij best een stuk dikker gemogen. Nikki is een beetje onbezonnen, gek en een tikkeltje obsessief. Waar Roos heel zeker is, weet wat ze wil en spijt heeft van haar fouten. Twee totaal verschillende persoonlijkheden!

Nikki is in het begin van het verhaal een gigantische pechvogel, waardoor ik eigenlijk direct Team Nikki was. Roos vond of vind ik maar een kutwijf, zeker omdat ze Thijs heeft bedrogen. Het gaat natuurlijk wel om vreemdgaan. Tot op het einde wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik van Thijs moest vinden. Natuurlijk is het erg dat Roos is vreemd gegaan, maar toch zijn houding, ik kon er eigenlijk niet zo goed mijn vinger op leggen.

Tot op de laatste letter heb ik genoten van dit boek. Het is een boek wat snel en eenvoudig wegleest. Wat vreemdgaan op een ontzettend goede en niet zeikerige manier omschrijft. Je weet wel soms van die boeken waarvan je bijna zelf depressief wordt? Nou, ik kan je verzekeren dat gaat nu niet gebeuren. Zowel Nikki als Roos hebben geweldige uitspraken. Mijn favorieten zijn dan ook:

Nikki: 167 dagen. Of klinkt dat obsessief? Zodra je de laatste hoofdstukken hebt gelezen weet je waarom ik dit zo geweldige quote aan het begin van het boek is!

Roos: De kalkvlek op de badkamertegels. De zoveelste regenachtige dag. De te groene bananen bij de Albert Heijn. Waar maakte ik mij vredesnaam druk om? Roos heeft een beetje en dwangneurose, als in: alles moet netjes zijn, weinig prikkels etc. Hier herken ik mijzelf heel erg in, waardoor het extra vertrouwd is.

(voor uitgebreider review; kijk op mijn blog in mijn profiel!)