Tegenvallend.

Kijk eigenlijk toen ik las: voor de liefhebbers van Een weeffout in onze sterren was ik verkocht. Bedoel dat is een echte tranentrekker. Een verhaal waar ik met heel veel plezier van genoten heb. Ik heb overigens alleen de film gezien, het boek staat nog steeds hoog op mijn verlanglijst. Maar ondanks dat lag de lat dus bij mij erg hoog. Ik kan nu alvast verklappen dat het boek die lat lang niet heeft gehaald.

Het boek is zowel vanuit Janne als haar moeder Dina geschreven. Het verhaal wisselt steeds tussen de karakters zodat je het uit verschillende perspectieven kunt lezen. Op zichzelf is het verhaal leuk bedacht, een moeder die zich te veel zorgen maakt om haar dochter en alles wil doen om haar gelukkig te maken. Om te zorgen dat ze weer kan lachen, maar de manier waarop is voor mij niet heel realistisch. De moeder gaat namelijk mee doen aan Hollands got talent. Iemand die stervende is aan kanker, eigenlijk al bijna met een been aan het graf staat doet mee en iedereen vind het geweldig. Ze doet mee met haar konijn en krijgt dan ook meteen in het eerste hoofdstuk de golden ticket. Nee, dit stond mij eigenlijk al een beetje tegen.

Verder zitten in het verschillende tegenaardigheden, vooral bij moeder Dina. Zo vind eerst alle psychiaters onzin, overbodig etc. Zegt ze later: ‘ik waardeer mijn vriendin Lotte als psychiater hoog, maar hierover heeft ze geen gelijk’. Waardeert ze psychiaters nu wel of niet? Het hele boek sleept je eigenlijk voort in een moeizame relatie tussen moeder en dochter. Ik zag dan ook geen enige herkenning, op het hebben van kanker na, met Een weeffout in onze sterren. Bij een weeffout in onze sterren heb ik ongeveer een halve tissue box vol gehuild en hier kwam nog geen traan aan te pas.