The Apprentice in het Witte Huis

Begin dit jaar veroorzaakte 'Vuur en woede' een media-storm in de Verenigde Staten. Journalist Michael Wolff heeft van zeer nabij (in het Witte Huis)het eerste jaar van Donald Trump als president van Amerika kunnen observeren. Precies omdat Wolff een niet zo fraai beeld (en dat is zeer voorzichtig uitgedrukt)schetst van de president en zijn naaste medewerkers, heeft het boek veel reacties uitgelokt. Ik dacht dat ik een boek zou lezen dat vooral gericht was op sensationele onthullingen, maar gelukkig is het meer dan dat. Michael Wolff slaagt erin om op basis van feiten (of ze allemaal waarheidsgetrouw zijn, is door buitenstaanders niet te controleren) de sfeer te beschrijven in het Witte Huis van Trump. Dit is de verdienste van dit boek. De schrijfstijl van Wolff is een andere zaak. Het is zeker niet altijd boeiend en vaak zijn er veel te lange en soms zelfs onsamenhangende zinnen. Wellicht zal één en ander ook wel te maken hebben met de naar mijn mening slechte vertaling van het boek in het nederlands. Uitgeverij Prometheus zal snel tewerk zijn gegaan want enkele weken na de publicatie van het boek in de VS, was het reeds hier in vertaling te krijgen. Dit noemt men het commerciële ijzer smeden terwijl het heet is. De kwaliteit van de vertaling heeft er zeker onder geleden en er is te weinig moeite gedaan om het boek 'leesbaar' te maken voor nederlandstalige lezers.
President Trump runt zijn regering en stafmedewerkers in het Witte Huis zoals hij in zijn vroegere reality-tv programma The Apprentice de kandidaten behandelde : een dreiging met ontslag hangt constant in de lucht. Plezant werken voor Trump is het zeker niet en mocht 'the boss' dan zelf nog uitblinken in bekwaamheid dan zou dat nog te begrijpen zijn. Niets is echter minder waar. Trump gedraagt zich als een bedrijfsleider uit een ver verleden die eist dat alles rond hem draait en niet kan of wil toegeven dat vele van zijn naaste medewerkers veel meer expertise hebben (gelukkig!) dan hijzelf. De auteur beschrijft het mooi op één van de laatste bladzijden : "Het 'waarom' van het dikwijls verbijsterende gedrag van hun president - het was het eeuwige raadsel voor het complete hoge kader van het Witte Huis. (...) De president wil in wezen aardig worden gevonden. Hij heeft er zo'n behoefte aan om aardig te worden gevonden dat het alles bij hem een strijd is. Dat vertaalde zich in een continue noodzaak te winnen, om het even wat. En het was evenzeer van levensbelang om eruit te zien als een winnaar. Al die pogingen, de eerste negen maanden van zijn termijn, om zonder nadenken en zonder plan of helder doel voor ogen alleen maar overwinningen te behalen hadden natuurlijk bijna uitsluitend tot nederlagen geleid."
Een rode draad door het boek is de strijd tussen Steve Bannon enerzijds(de ideoloog én hardliner van het 'trumpisme') en presidentsdochter Ivanka en schoonzoon Jarred Kushner anderzijds. Bannon wordt (wat dacht je ?) uiteindelijk ontslagen. Geen schande voor hem want velen zijn hem de afgelopen maanden voorgegaan. De auteur beschrijft het Witte Huis als een slangenkuil waar altijd iemand op de loer ligt om de ander buiten te werken of in een negatief daglicht te stellen bij een onvoorspelbare maar wel beïnvloedbare Trump. Voordien had ik zelf geen hoge dunk van Trump, maar het boek van Wolff stelt mij allerminst gerust. Het is nog erger dan ik dacht en het is maar te hopen voor de Amerikanen maar ook voor de rest van de wereld dat er nog verstandige en koelbloedige mensen deze opvliegende, arrogante en tweetende president willen omringen en dienen. Het zal nodig zijn dat Trump 'gecoacht' wordt en als deze leerling-tovenaar dat niet wil, ja dan moet hij maar ontslagen worden zeker ?