Van een dilemma gesproken !

Jeroen Olyslaegers heeft met zijn boek "Wil" de Fintro (financiële instelling) literatuurprijs 2017 gewonnen en deze prijs werd hem toegekend zowel door de vak- als door de lezersjury. Dit is zeker geen toevalligheid omdat Olyslaegers een apart taalgebruik hanteert waarbij hij vooral sfeer creëert.
Het verhaal draait volledig rond Wilfried Wils, een Antwerpse hulpagent tijdens de bezetting door de Duitsers in de tweede wereldoorlog. Antwerpen heeft in die tijd een belangrijke jodenpopulatie die vooral in de diamantsector actief is. De Jodenvervolging door de nazi's spaart ook Antwerpen niet en als politieman moet Wilfried tegen zijn zin soms hand- en spandiensten leveren aan de bezetter als deze naar joden op zoek gaat.
Wilfried wordt verliefd op Yvette, de zus van zijn collega Lode. Die laatste zal clandestien een jood verbergen en daarvoor ook op Wilfried beroep doen om niet alleen dat geheim te houden maar de jood ook in zijn schuilplaats op te zoeken met een voorraad proviand. Wilfried kan dat moeilijk weigeren als hij tot de familie van zijn verloofde wenst te behoren.
Het voortdurende dilemma waarvoor Wilfried geplaatst wordt, neemt ook nog een extra wending en dit door zijn hobby. Hij schrijft gedichten en heeft daarvoor een mentor in de persoon van Nijdig Baartje. Deze is een regelrechte jodenhater die niet aarzelt om met de Duitsers te collaboreren om joden op te sporen en gevangen te nemen. Wilfried wil Nijdig Baartje echter ook te vriend houden.
Hij wordt heen en weer geslingerd door dit dilemma en dit kent een hoogtepunt als Nijdig Baartje en zijn medestanders de jood op het spoor zijn waarvoor hij zorgt. Gelukkig loopt het goed af (de jood kan ontsnappen), maar Nijdig Baartje ontdekt het verraad en de dubbele rol van Wilfried. Het einde van de oorlog is op dat ogenblik in zicht en dit is voor Wilfried de redding. Voor Nijdig Baartje en de andere collaborateurs loopt het niet goed af.
Olyslaegers laat het verhaal vertellen door Wilfried die dit doet op bejaarde leeftijd aan één van zijn achterkleinzonen. Goed en kwaad wisselen elkaar af en zelfs op hoge leeftijd heeft Wilfried het moeilijk om over zichzelf een oordeel te vellen.
Wat dit boek echt kleurt zijn de mooie omschrijvingen en het plastische, originele taalgebruik van de auteur. De scenes worden daardoor levensecht. Ter illustratie hierbij een fragment waar Olyslaegers de bejaarde en zorgbehoevende moeder van Nijdig Baartje typeert : 'Het zacht gesnurk vult de kamer. Het moederke is alweer stevig onder zeil, gelijk een op leeftijd gekomen eekhoorn na het nuttigen een der al te groot uitgevallen noten bij het begin van de winterslaap. Haar kopje scheef, een fijne speekseldraad die haar mond verbindt met de sjaal rond haar schouders...Veilig waant ze zich.'
Dit is naar mijn mening een grote roman waarbij de auteur al zijn schrijfkunsten hanteert en het resultaat mag gelezen worden. Een vijfsterren waard !