Eenvoudig te lezen, maar zit vernuftig in elkaar!

Inhoud:De stille patiënt vertelt het verhaal over Alicia Berenson, een kunstenaar die prachtige schilderijen schildert, gelukkig getrouwd is en woonachtig is in een prachtig huis in een goede buurt van Londen. Maar is ze eigenlijk wel zo gelukkig getrouwd? In elk geval schiet ze haar echtgenoot op een avond vijf keer in het gezicht! Het feit dat ze na de moord op haar man geen woord meer zegt, maakt de moord spraakmakend en mysterieus, hierom en omdat de media aan deze zaak heel veel aandacht schenkt worden de schilderijen van Alicia onbetaalbaar. Daar merkt ze zelf allemaal niets van omdat ze opgenomen is in een psychiatrische kliniek. Zwaar onder de medicijnen slijt ze hier haar dagen en rijgen de maanden en jaren zich aaneen. Psychotherapeut Theo Faber, die erg geïnteresseerd is in de zwijgende patiënt Alicia, lukt het uiteindelijk om in de kliniek te komen werken waar Alicia verblijft en zelfs haar therapeut te worden. Hij kan niet wachten om de therapie met haar te starten. Kan hij tot haar doordringen en haar zwijgen doorbreken?
Persoonlijke Leeservaring
Alex Michaelides heeft psychotherapie gestudeerd en is ook in een gesloten inrichting werkzaam geweest. Deze informatie las ik voordat ik het boek begon te lezen. Pas toen ik het boek uit had bedacht ik dat Alex de bestudeerde psychologie nu in zijn boek gebruikte om het brein van de mens te bespelen. Hij had mij in elk geval te grazen genomen! Dit boek sloeg ik echt dicht met een vette grijns op mijn gezicht. Ik houd er van als ik op het verkeerde been wordt gezet! De schrijver had het klaar gespeeld een op het oog zo’n eenvoudige thriller te schrijven. Schijn bedriegt! Ja, het verhaal is echt eenvoudig te lezen, alsof je een tijdschrift leest.
Ik pakte het boek zelfs op als ik maar een paar minuten tijd had. Niet veel personages, korte hoofdstukken, geschreven alsof iemand je iets vertelt wat hij heeft meegemaakt. Toch zit dit verhaal erg vernuftig in elkaar. Ik vond de Stille Patiënt nergens saai, of traag. Ik voelde wel dat ik zand in de ogen gestrooid kreeg, maar hoe het in elkaar stak wist ik echt pas op het einde. Hoe intelligent het boek is geschreven weet je pas als je het uit hebt. Ik waarschuw maar: laat je niet beetnemen door dit boek. Of eigenlijk: laat het maar gebeuren. Het is in een rondje geschreven, wat ik hiermee bedoel kan ik helaas niet uitleggen, dan verklap ik te veel. Ik zeg verder nog maar een ding: laat je verassen door dit boek, het is echt de moeite waard. Een echte Mustread!