Een verhaal dat je BIJblijft...

Johannes vriend Henrico ligt in coma in het ziekenhuis. Ze spreekt cassettebandjes voor hem in om te vertellen wat er die zomer gebeurd is. In een wisselend perspectief van het heden en haar verhaal op de cassettebandjes leren we haar broertje Paulie, moeder, buurman Lomme en Henrico’s vrienden kennen. Op het eind wordt echter pas duidelijk wat er gebeurd is…
Het boek speelt zich af in de jaren tachtig, maar is nog steeds heel herkenbaar. De onzekerheden van pubers, het geworstel met verliefde gevoelens, vriendschap, een nieuwe plek/ plaats zien te vinden in een nieuwe groep op een nieuwe school, zoeken naar een vaderfiguur, thema’s die universeel zijn. En ook de achtergrond van het bekrompen kleine dorp waardoor alles uiteindelijk zo uit de hand kan lopen…
Esther Sprikkelman heeft een prachtig debuut geschreven, een mooi verhaal met een onverwacht einde. De cover en de titel zijn in eerste instantie niet duidelijk, maar na het lezen van het verhaal helemaal. Het cassettebandje verwijst niet alleen naar de ingesproken bandjes maar ook komt er geregeld muziek voorbij…ik waande me weer even in de jaren tachtig..
Verwarrend was wel dat door de afwisseling in tijd van heden en flashbacks (het verhaal verteld op de cassettebandjes), dingen soms niet duidelijk waren, waardoor ik even moest terugbladeren of soms maar doorlas en het later pas duidelijker werd…
Het verhaal laat me ook niet meer los, vraag me nog steeds af hoe het sommige personen in het verhaal verder zal vergaan..

Dank Hebban en Lemniscaat voor het mooie boek!