Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Leest nog steeds als een trein

Carla 21 maart 2017
Achteraf onvoorstelbaar dat ik als kind geen Roald Dahl heb gelezen! Ik was vroeger namelijk zelf een soort Mathilda. Mijn ouders waren wel lief, maar geen lezers en we hadden nauwelijks boeken in huis. Dus ging ik iedere dinsdag en donderdag op mijn fietsje leesvoer halen bij de dorpsbieb en verslond alle boeken. Dat verklaart misschien waarom ik het nu niet kan laten om telkens weer (kinder)boeken te kopen ;-).

Sjakie en de chocoladefabriek.
Uitgeverij Fontein, 2015, 85e druk. Vertaling Harriet Freezer. Illustraties: Quentin Blake.
Het boek is in 1964 geschreven en in 1968 voor het eerst in Nederland verschenen.

Inhoud: Willie Wonka de knotsgekke eigenaar van een chocoladefabriek verstopt vijf gouden toegangskaarten in zijn chocoladerepen. De vijf kinderen die de toegangskaarten vinden, krijgen een rondleiding door de geheimzinnige chocoladefabriek. Sjakie, een arm lief jongetje vindt de vijfde toegangskaart en mag samen met opa Jacob naar de fabriek. Een fabriek met opstijglimonade met prik, een chocoladewaterval en aflikbaar behang…maar ook een fabriek die voor de kinderen niet zonder gevaar is..
De vijf kinderen die naar de fabriek komen, zijn: Caspar Slok (een gulzige jongen), Veruca Peper (een verwend meisje), Violet Beauderest (een meisje dat altijd kauwgum kauwt), Joris Teevee (een jongen die niets anders doet dan tv kijken) en Sjakie Stevens (die eigenlijk Jacques heet, de held).
In de fabriek wonen en werken Oempa Loempa’s. Kleine mensjes uit Oempa Loempaland. Ik had thuis een oude versie uit 1968, 9e druk in de kast staan. Daarin zijn de Oempa Loempa’s zwart als chocolade. ‘Een soort dwergen of kabouters, nee kakau-bouters uit Zuid Amerika’. Door veel critici werd dit als racistisch ervaren en Roald Dahl heeft dit in een herziene versie van het boek veranderd, nu zijn het kleine mensjes met lang haar uit Loempaland. Waarbij hij in de nieuwe versie ook nog een aantal enge dieren introduceert met schitterende namen als Duveldotters, Hoornsnoskonkels en Reuzenbonktor.
Het boek dat in 1964 al is geschreven, leest nog steeds als een trein. De beschrijving van de fabriek is fantastisch, je voelt je meteen weer kind: een chocoladerivier, aardbeiensapwaterpistolen, waffelvullers, haartoffee, knalkandij, bizzebessen en koeien die chocolademelk geven... Ik schoot geregeld in de lach door de absurde humor en de gekte van Willie Wonka. Hij is best hard en gemeen naar de kinderen en de ouders. Het boek is ook moralistisch. Telkens verdwijnt er weer een kind omdat het bijvoorbeeld te veel eet, te verwend is of te veel tv kijkt.
Nadat een kind verdwijnt, zingen de Oempa Loempa’s een liedje. Zo valt Veruca Peper, een verwend meisje dat van haar ouders alles krijgt, in het vuilnisgat. Ze wil perse een eekhoorn uit de fabriek hebben en probeert deze te grijpen. De eekhoorns duwen haar dan in het afvalgat en vervolgens ook haar ouders.
Veruca Peper, die kleine kat,
Verdween zojuist in ‘t vuilnisgat
En om de boel compleet te maken
(We houden niet van halve zaken),
Stuurden we d’r pa en ma
Onverdroten achterna.
Ik hou ontzettend van de liedjes van de Oempa Loempa’s, van de vileine humor en kon het niet laten om ze hardop voor te lezen…
Ongelooflijk ook dat het hoofdstuk over Joris Teevee uit 1964 nog steeds zo actueel is. De beschrijving van de televisie en het transporteren van de chocolade doen wel iets gedateerd aan, maar het liedje van de Oempa Loempa’s kun je ook zo toepassen op de Computer, Ipad of smartphone. Haha, zeer herkenbaar …
En ze staren-zitten-zitten-staren
Als dooie vissen, halve garen,
Totdat ze volgegoten zijn
Met kullebul en domme gein.
En
O mensen, wat was het vroeger toch fijn
Om zonder een tv te zijn.
Willen ouders dus af van dat malle gestaar,
Vooruit dan maar, eerst de tv in mekaar.
Grappig, tegelijk dat ik Sjakie nu weer las, las mijn jongste zoon (10) het boek in de klas en ook de oudste zoon (12) begon er weer in te lezen. Die hoor ik dan ook geregeld hardop lachen! Ze vinden het beide een superleuk boek.
J (12 jaar): ‘Ik heb Sjakie en de chocoladefabriek al een aantal keren gelezen. Ook vrijwel alle andere boeken van Roald Dahl. Sjakie vind ik het allerleukste boek omdat het geheimzinnig, spannend en grappig is. En een mooi verhaal: de andere kinderen willen van alles en zijn hebberig. Sjakie is de enige die dat niet hoeft en hij krijgt de fabriek!’
Het boek is en blijft geweldig! Zeker ook door de prachtige tekeningen van Quentin Blake, die sinds 1977 boeken van Roald Dahl illustreert.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Carla