Recensie De verborgen taal van bloemen

Een prachtig debuut van schrijfster Vanessa Diffenbaugh. Het boek gaat over het krijgen en geven van liefde wanneer je dat niet eerder in je leven hebt gekregen. Hoe geef je dan liefde als 10-jarig meisje, en hoe ontvang je dat? Hoe ga je daarmee om? En hoe doe je dat als je zelf een kind krijgt, terwijl je zelf als kind geen liefdevolle jeugd hebt gehad.
Dat zijn de velen vragen in het boek waar de hoofdpersoon zich een baan door moet vechten.
Victoria is de hoofdpersoon uit het boek, en is al vroeg door haar moeder verstoten. Ze komt in pleeghuizen terecht en pleeggezinnen. Maar rond haar 9e levensjaar komt ze bij een bijzondere vrouw terecht waar ze leert wat liefde betekent. Wat onvoorwaardelijk van iemand houden inhoudt. Toch gaat het ook hier mis. Deze geschiedenis leer je wanneer je verder in het boek komt.
Het heden en verleden lopen door elkaar. Het heden omvat de 18 jarige Victoria die haar eigen weg vindt in het leven, en het verleden de 9 jarige Victoria die haar weg vindt door liefde.
Op haar 18e gaat Victoria in een bloemenwinkel werken waar ze haar weg door het leven vindt aan de hand van de bloemen.
Het is een prachtig teder verhaal, wat deels wordt verteld aan de hand van de betekenissen van bloemen. Na het lezen van dit boek kijk je anders tegen een bos bloemen aan!
Emoties komen tot leven en de wereld achter de muur van Victoria leer je begrijpen. De schrijfster ontleedt de gevoelswereld, waardoor je begrip krijgt voor alle daden van Victoria.
Een onvergetelijk, gevoelig en breekbaar verhaal over het geven en krijgen van (moeder)liefde.