Recensie Ik ben nummer vier (I Am Number Four)

Dit boek is, ondanks dat het uit het oogpunt van een tiener-alien is geschreven, eigenlijk voor alle leeftijden. Er zit vanalles in: actie, drama, liefde, spanning en sensatie.

Het verhaal gaat over 9 Lorische kinderen met speciale krachten die samen met hun begeleider naar aarde zijn gekomen. Hun eigen planeet werd verwoest door de Mogadoren, en zij konden nog gered worden, in de hoop dat zij de planeet weer kunnen opbouwen. Maar dan moeten ze zich wel schuil houden voor degenen die Lorien verwoest hebben, anders worden ze vermoord. Of ze het ze lukt zichzelf schuil te houden is de vraag..

Het boek is geschreven door een van de ouderlingen van de planeet Lorien. Hij beschrijft de planeet vanuit zijn oogpunt, en kan daar ook levendig over vertellen. Je ziet de planeet en zijn geschiedenis zo voor je. Dat het boek is verfilmd, is met deze schrijfstijl dan ook niet zo gek.
De schrijver zet de Loriers ook neer als mensen, ze worden verliefd, eten, drinken en leven eigenlijk hetzelfde als aardlingen. Ze zijn heel menselijk, maar toch een tikkeltje anders. Dat maakt het boek ook zo spannend, want het is niet heel erg sci-fi, maar zo geschreven dat je je kunt inleven in de personages.
Het boek had mij een paar dagen in de greep, en ik had het dan ook vrij vlug uit.
Ik kijk uit naar het vervolg.