Recensie De importbruid

De importbruid is een fictief verhaal met autobiografische elementen. Het gaat over Rüya die woont in Turkije. Op haar dertiende verlooft ze zich met Kaan, een Turk uit Nederland. Op haar vijftiende komt Rüya naar Nederland om met hem te trouwen. Omdat Kaan de jongste zoon is, is het gebruikelijk dat het pasgetrouwde stel bij zijn ouders blijven wonen, zodat zorg op hun oude dag gewaarborgd is. Dit betekent dat ze maar weinig invloed heeft op haar eigen leven, ook niet als een jaar later haar dochter geboren wordt. Bij alles wat ze doet, heeft ze toestemming nodig van haar schoonmoeder. Rüya heeft het zwaar, omdat ze haar eigen identiteit niet wil verliezen, maar ook doodsbang is om in te gaan tegen de wil van haar schoonfamilie.

Ik vind het een goed geschreven boek. Tijdens het lezen bekruipt me een beklemmend gevoel. De auteur geeft een zeer levendige beschrijving van het leven van een importbruid, van wie verwacht wordt haar man te behagen en haar schoonouders te gehoorzamen. Toch kun je tussen de regels door de liefde lezen voor de Turkse cultuur, maar ook voor de Nederlandse cultuur, waarbij zoveel meer mogelijk is voor vrouwen. Je voelt de machteloosheid, omdat ze in het begin slechts toe kan kijken en als ze met voorzichtige eerste stappen integreert in de Nederlandse samenleving, de Turkse cultuur als een haast onneembaar obstakel die weg belemmert.
Het verhaal heeft wel een erg abrupt einde. Het is een open einde en daar heb ik altijd een beetje moeite mee.