EEN EMOTIONELE ROLLERCOASTER, DIE JE NIET IN DE KOUDE KLEREN GAAT ZITTEN”

zwaarste strijd blijkt nog niet te zijn gestreden.

Sietske Scholten is een Nederlandse schrijfster die bekend staat om haar meeslepende verhalen die zij tot nu toe vormgaf in haar literaire thrillers. Met de roman Beet doorbreekt ze haar genre en raakt ze de thema’s waar zij zelf twee jaar eerder in haar privéleven mee worstelde.

Mijn leeservaring:

Tijdens het Inspired by books event in Rotterdam, kwam ik in gesprek met Sietske Scholten over haar boek Beet en zij vroeg mij of ik dit wilde lezen. Ik had nog geen kennis gemaakt met het werk van deze auteur, dus was benieuwd. Een verhaal met enkele waargebeurde details erin verwerkt, die je stof tot nadenken geven.

De cover krijgt pas betekenis na het lezen van het boek. De Beetle een

Het eerste hoofdstuk is hilarisch, hoe verzin je het. Het personage waar over het hoofdstuk gaat, komt hierna niet meer voor, maar heeft zijn stempel gedrukt op het verdere leven van Elise, maar zeker ook op dat van Marjolein.

Hij bestudeerde zijn doelwit en berekende nauwkeurig op welk moment hij moest toeslaan om zijn prooi te kunnen grijpen.

In hoofdstuk twee heeft Marjolein een date met een vrouw. Marjolein is lesbisch en heeft al een zoontje van een donor en is nu in verwachting van haar tweede kindje.

Elise haar relatie is op de klippen gelopen en ondanks dat ze niet lesbisch is gaat ze toch op date met Marjolein. De twee voelen zich heftig tot elkaar aan getrokken en een relatie is binnen de kortste keren een feit.

Twee vrouwen met twee totaal andere levensstijlen, die proberen samen een relatie op te bouwen. De liefde is voelbaar in het verhaal.

Het verhaal wordt verteld door Marjolein die ook het verhaal van Elise weergeeft.

“Er is iets wat je over mij moet weten, marjolein,”zegt Elise met een serieuze ondertoon in haar stem. Haar hoofd ligt op mij bovenarm. Een onbestemd gevoel bekruipt me en ik zet mij schrap voor wat ze gaat zeggen. “Ik ben ziek,” zegt ze teneergeslagen. “Chronisch ziek.”

Wanneer Marjolein haar kindje verliest vind ze gelukkig troost bij Elise, die haar na enige tijd aanspoort toch weer zwanger te worden. Samen mogen ze het geluk hebben weer zwanger te raken en Elise heeft nu meer het gevoel er echt bij betrokken te zijn en ook moeder te worden.

Terwijl Marjolein geniet van haar zwangerschap, heeft Elise te kampen met heftige klachten die niet te traceren zijn. Elise slikt medicijnen tegen de pijn. Maar waar komt de pijn vandaan en waarom kan deze niet onderdrukt worden. De medicijnen zijn verslavend, maar zonder is de pijn niet uit te houden.

Terwijl Marjolein haar zwangerschap vordert, raakt Elise meer en meer geïsoleerd door de hevige pijnen, die bijna niet meer te onderdrukken zijn. De zwangerschap van Marjolein komt op de tweede plaats, kan Marjolein de druk aan om voor Elise maar ook voor haar zoontje en ongeboren kindje te zorgen?

Een emotionele rollercoaster, zo kan ik dit boek wel onder woorden brengen. Wanneer het leven de vrouwen lijkt toe te lachen, slaat het noodlot genadeloos toe. Een verhaal met verschillende verhaallijnen, die samen tot de emotionele plot komen en je laten inzien, dat geluk zeker niet van zelf sprekend is. Een echte mustread met vooral ook de boodschap erin , dat je een tekenbeet zeer zeker niet moet onderschatten. Sietske heeft een heerlijke schrijfstijl en neemt je mee in het verhaal, je kunt het boek niet meer weg leggen. Sietske heeft mijn lezershart gestolen en de twee andere eerder verschenen boeken van haar, De fatale uitweg en De schaduw van Elvira wil ik zeer zeker ook lezen.

Lieve leesgroet Caroline