Aardig debuut

Een goed debuut, maar ik vind een aantal van zijn latere boeken beter. In dit boek is Arnon zelf de ik-persoon en beschrijft hij zijn Joodse opvoeding, zijn puberale gedrag, het ziektebed van zijn vader en zijn eenzaamheid die hij opvult met prostitutiebezoeken.

Vooral de eerste twee delen (over hoe hij op school was en over het ziektebed van zijn vader) van het boek vind ik grappig beschreven. Vervolgens beschrijft Grunberg de periode nadat hij van school gestuurd is en zijn frequent bezochte prostituees. Dit met name melancholisch beschreven deel van zijn leven kabbelt voort en prikkelt wat mij betreft de lezer niet meer.