Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Vermakelijk, maar onbevredigend

Caroline Soesbergen 04 november 2014

'Boek', 'Spek', 'Soepkoerier' en 'Kool'. Zomaar wat titels van hoofdstukken uit Puur en eerlijk van Teun van de Keuken, die we kennen van het programma Keuringsdienst van Waarde. Puur en eerlijk is voor een groot deel gebaseerd op columns die hij eerder voor Het Parool heeft geschreven. Het is een vermakelijk en soms schokkend boek geworden, maar wie dezelfde diepte verwacht als Keuringsdienst voor Waarde komt bedrogen uit.

Maar liefst 86 verschillende columns zijn er verzameld in Puur en eerlijk. Hierin komen verschillende onderwerpen aan bod. Meestal zijn deze op de een of andere manier gekoppeld aan de titel van het boek en gaan ze over levensmiddelen of duurzaamheid. Andere keren gaan ze over ergernissen waar Van de Keuken tegen aan loopt, zoals scooters op het fietspad of te kleine fietsrekken.

Plezierig en herkenbaar
Puur en eerlijk is het soort boek dat je met enigszins geschokte blik, rode wangen van schaamte en hier en daar een grinnik leest. Het schudt je wakker - Blue Band verzorgt lespakketten voor basisscholen?! -, maar is bovenal grappig door de absurditeit en herkenbaarheid van sommige beschreven situaties. Zo vertelt Van de Keuken over zijn angst voor de kapper: Ik heb een lichte kappersfobie. Niet vanwege het knippen, maar vanwege de conversatie. Zodra de kapper mij heeft vastgesnoerd in de gerieflijke stoel - dat dan weer wel - met uitzicht op mijn beroerd uitgelichte spiegelbeeld waardoor de wallen en kringen in mijn gezicht extra aandacht krijgen, weet ik dat het gaat beginnen. Het Gesprek.

Geen ruimte voor diepgang
Hoewel Puur en eerlijk absoluut vermaak biedt, zit er een groot nadeel aan: er zit geen diepgang in. Dat is voornamelijk te wijten aan de ruimte die Van de Keuken zichzelf gunt: iedere column is slechts twee, soms drie pagina’s lang. Daardoor voelt het alsof hij telkens ophoudt, net als hij bij de kern van zijn verhaal aangekomen is. Een voorbeeld: in 'Spek' vertelt Van de Keuken dat veel (goedkoop) spek ingespoten wordt met water en speksmaak uit een potje, om zo de kosten laag en de inkomsten hoog te houden. Schokkend, denk je, vertel me er meer over. Hoe, wat, wie, waar, waarom? Maar die vragen worden zelden beantwoord, daar is geen plaats voor. Het is jammer dat Van de Keuken niet heeft gekozen voor langere essays, dat was de diepgang en inhoud van het boek ten goede gekomen.

Puur en eerlijk is bijna geworden waar Van de Keuken zelf zo over klaagt: een wegwerpproduct, even erg fijn en gemakkelijk, maar uiteindelijk onbevredigend.

 

 

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Caroline Soesbergen