Geweldig!

Pauwl verdient een lintje én een trofee. Toen ik dit boek bij de Bruna zag staan, moest ik het kopen. Zoals sommige van jullie misschien al weten hebben wij in de familie een heel lief meisje, met een beetje extra. Ze heeft autisme, en ik besloot het boek hierdoor ook een kans te geven. Zou de auteur slagen in zijn opzet om de lezer te laten zien hoe het leven met autisme kan zijn?
Het boek begint duidelijk, de korte hoofdstukken lezen snel weg en staan vol met zaken waar wij meestal niet stil bij staan. Hoe lang is het begrip even? Wanneer is het straks? Wat doe je wanneer de planning van de dag plots anders verloopt? En hoe ga je om met gevoelens voor een ander?
Ik heb van het boek genoten, en herkende zo nu en dan de typische trekjes. Cijfers brengen Paul rust, het enige wat hij wil is duidelijkheid en zichzelf leren te beheersen. De schrijver neemt ons mee naar de dagelijkse gebeurtenissen en schetst een duidelijk beeld hoe sommige autisten soms tegen dingen aankijken. Je staat er zo nu en dan versteld van dat niet alles vanzelf gaat.
Toch heeft het boek ook zijn mindere kanten. De auteur gaat zo nu en dan iets te speels met de karakters in het boek om, waardoor het ‘serieuze’ plots in elkaar stort. Ook is het voor de lezer die geen ervaring heeft met autisme waarschijnlijk maar een warrig boek. Het is dus misschien niet voor iedere lezer een geschikt verhaal. Maar, mocht je jezelf eens willen verdiepen hoe het leven voor mensen met autisme kan zijn, dan is Pauwl een leuk begin. Onthoudt wel, elk mens is anders. Ook met autisme.