IJZERSTERKE NIEUWE ROMAN VAN ALEX BOOGERS

"Alleen met de goden" , de vorige roman van Alex Boogers kreeg eindelijke de literaire waardering die de schrijver al veel langer verdiende. Na twee jaar is nu zijn nieuwe roman verschenen: "Onder een hemel van sproeten." Een meesterwerk. Trouwe fans van Boogers zullen daar niet aan twijfelen. Wie hem nog niet kent, moet deze roman van de Vlaardingse 'selfmademan' echt lezen.

Boogers maakt je deze keer niet gemakkelijk. In het verhaal lopen heden en verleden steeds door elkaar en ook de drie ik-vertellers wisselen elkaar af. Je moet als lezer zelf attent blijven wie er aan het woord is en of de passage heden of verleden betreft.

De drie vertellers wonen allemaal in een achterstandswijk in een stad in het Rijnmondgebied. Boogers noemt die stad'het naamloos gat' en de sociale omstandigheden in de woonwijk zijn uitzichtloos. Boogers zelf is een geboren Vlaardinger, maar heeft het decor van zijn roman veralgemeniseerd.

Zo is er de bejaarde vogelaar Jacob Mantel die na de dood van zijn vrouw Claire die een paar maanden geleden in een verzorgingstehuis stierf, zijn rust zoekt in een poldergebied met een bos en een groot meer. Hij wacht vooral op zijn kleine zeldzame vogelvriend 'de ijsvogel." Op een avond ziet hij een pubermeisje dat met haar voeten in de klei van het meer staat. Hij helpt haar : ze is gewond maar ze zegt dat ze van haar fiets gevallen is.Meteen wordt duidelijk dat ze een geheim .verbergt. Deze 15-jarige Amy heeft het thuis moeilijk met een niet al te vriendelijke stiefvader. Haar eigen vader is al jong overleden. Ook op school heeft ze het moeilijk. Zij en naar buurjongen Harvey (van Surinaamse afkomst) worden gepest. Harvey's vader heeft hem vanaf de geboorte niet geaccepteerd en is na een incident met zijn zoon vertrokken. Harvey's moeder voedt hem alleen maar zelfbewust op. Harvey praat helemaal niet en wordt daarom voor dom versleten. Maar dat is hij niet. Harvey sluipt ook vaak naar bos en de polder om Amy die nu regelmatig praat met de oude Jacob te observeren. Jacob vertelt Amy over zijn jeugd (een gestorven broertje) zijn ruige zeemansleven en daarna zijn huwelijk met Claire dat kinderloos is gebleven. Hij vond het heel erg dat zijn vrouw zo afgetakeld was. Hun huwelijk was uitstekend en ze maakten lange reizen.

Amy reageert thuis heel raar, ze wil na de bewuste avond ook niet meer naar school en ze moet van haar ouders onder behandeling bij een psychiater. Die raadt haar aan alles op te schrijven ion een dagboek. Zo komen we veel te weten over het meisje dat op school maar erkenning krijgt van één docente die haar talenten ziet. Van lieverlede onthult Amy in haar dagboek (eigenlijk in de hoofdstukken die ze schrijft) wat er met haar is gebeurd. Die gebeurtenis is inderdaad verschrikkelijk. Haar stiefvader denkt er goed aan te doen de oude Jacob ter verantwoording te roepen (hij zou schuldig zijn aan Amy's depressies ) en ook dat is een heel dramatische passage.
Amy kan dat allemaal niet verdragen en geeft uiteindelijk het dagboek aan Jacob, voordat ze een belangrijke beslissing neemt. Jacob leest dan wat er met het haar is gebeurd en besluit tot actie over te gaan. Ook Harvey gaat niet langer stil en zwijgend achterover zitten.
Het plot laat ik hier maar open, omdat onthulling ervan veel leesplezier kan wegnemen. Maar je mag er vanuit gaan dat het een erg spannend slot wordt. Alles valt in de epiloog op zijn plaats. Twee van de vertellers ondergaan het noodlot, één ontsnapt de dans.

Qua structuur, inhoud maar ook vooral qua stijl schotelt Alex Boogers je een beklemmend verhaal voor, waarin duidelijk wordt hoe belangrijk het milieu kan zijn voor je ontwikkeling als mens. In de woonwijk van het naamloos gat zitten losers, verbonden in de ellende die ze door het leven gepresenteerd krijgen. Daardoor krijg je soms medelijden met de nare personages en zijn ze soms ook gewoon zielig: ze kunnen weinig beter. Een voorbeeld daarvan is de stiefvader van Amy die een nare man lijkt te zijn, maar eigenlijk ook maar een zielig slachtoffer van de omstandigheden is.
Het kan niet anders of de jury's van literaire prijzen gaan hem nomineren voor een onderscheiding. Of ze ook daadwerkelijk de Amsterdamse hegemonie bij de toekenning van de prijs durven te doorbreken, betwijfel ik. Ons kent ons aan de Amsterdamse grachtengordel. Maar ook In Vlaardingen kunnen ze schrijven.
De lezers van Hebben kunnen Boogers helpen door op hem te stemmen voor de nieuwe afbeelding op de boekenbon.