Een aantrekkelijk en spannend verhaal

De Vlaamse auteur Rudy Soetewey werd al meermaals genomineerd o.a. voor de Schaduwprijs, de Gouden Strop, de Hercule Poirotprijs en de Diamanten Kogel. Met zijn in 2011 verschenen Getuigen won hij in datzelfde jaar de Hercule Poirotprijs. Soetewey woont in Edegem, een gemeente ten zuiden van de stad Antwerpen. Met zijn nieuwste thriller, 2017, waagt de auteur een voorspelling over de toekomst van het politieke België te doen.

Michel Lepaire, een 44-jarige ex-politieagent, krijgt te horen dat zijn 78-jarige demente vader uit het rusthuis Edelweiss Park is verdwenen. Volgens de leiding van het rusthuis is hij weggelopen, maar een verzorgster weet te vertellen dat de waarheid anders is. Michel probeert te beredeneren waar zijn vader, een ex-paracommando die in de jaren ’60 in Kongo vocht, gebleven zou kunnen zijn.

Enkele dagen later meent hij zijn vader te zien, maar de reactie op Michels geroep is een duik achter een auto die op hetzelfde moment explodeert. Michel wordt door de Antwerpse politie als medeverdachte gezien. Omdat hij zeker weet dat zijn vader geen terrorist is, en ook dat hij niet te voet naar de plaats van de aanslag had kunnen lopen gezien zijn geestelijke toestand, start hij zijn eigen onderzoek. Al snel blijkt dat hij veel mensen onrustig maakt, en dat die er alles aan doen om zijn onderzoek te dwarsbomen.

"Belgen bestaan niet meer... er zijn alleen Vlamingen en Walen!". Dit citaat uit het boek is de basis waarop Rudy Soetewey een bijzonder originele thriller heeft geconstrueerd. Zoals de titel van het boek al laat vermoeden, speelt het verhaal zich af in het jaar 2017. Op overduidelijke, soms pijnlijke wijze wordt de verhouding tussen de twee bevolkingsgroepen voor het voetlicht gebracht. De grote vakkennis van de auteur en de in ruime mate aanwezige creativiteit zijn hierbij meer dan voldoende waarborgen voor een aantrekkelijk en homogeen verhaal. Het neerzetten van realistisch aandoende politieke verhoudingen en relationele conflicten en het toevoegen van spanning en psychologie zijn maar enkele facetten die 2017 tot een volwaardig en interessant verhaal maken.

De karakters laat Soetewey in volledige harmonie met het verhaal ontwikkelen, waarbij een compliment op zijn plaats is voor de manier waarop hij de moeizame vader-dochterrelatie tussen Michel Lemaire en Anouk Mertens neerzet. Subliem hoe hij de wisselingen tussen haat en liefde voortdurend laat schakelen om beide personages uiteindelijk in de harten van de lezers tot favorieten te laten versmelten.

2017 is geen doorsnee thriller, maar een verhaal dat door de Vlaamse lezers anders beoordeeld kan worden als door de Nederlandse. Daar is de emotionele politieke betrokkenheid van de Vlamingen dan volledig debet aan. Maar voor alle nationaliteiten is 2017 een aantrekkelijk en spannend verhaal, met een moralistische boodschap over de kwetsbaarheid van een land waarin zo’n belangrijke politieke polarisatie optreedt.

Een kleine opmerking toch over de vele dialogen in de Franse en Engelse taal zonder vertaling. Dit kan bij lezers die deze talen onvoldoende machtig zijn leiden tot het missen van details omdat het voor hen onmogelijk is de essentie uit de gesprekken te halen. Het zijn er te veel, en ze komen op cruciale momenten voor; vertalingen hadden hier wellicht geholpen. Tenslotte kan worden geconcludeerd dat 2017 geen politieke thriller is maar dat de landelijke politieke situatie wel goed gebruikt kan worden voor een ander doel.