Het verhaal houdt de lezer vast

Nagenoeg niemand kent hem als James Kidman en toch is het onder dit pseudoniem dat Brian James Freeman in 2004 zijn eerste horrorboek schreef, Black Fire. Het werd meteen genomineerd als beste debuut voor de Bram Stoker Award, een vooraanstaande Amerikaanse prijs in het horrorgenre, en dat was de opsteker die Brian Freeman nodig had voor meer schrijwerk.

En dat is er gekomen. Inmiddels zijn er vijf boeken in het Nederlands verschenen met een waardering die meer dan goed is. Met zijn zesde thriller, Brandmerk, hoopt hij minimaal op hetzelfde resultaat.

Voormalig professioneel golfer Mark Bradley had altijd gedacht dat zijn leven goed op de rails stond. Maar zijn wereld stortte in toen hij als leraar werd beschuldigd van misbuik van de 16-jarige Tresa Fischer. De inhoud van haar dagboek liet niets aan twijfel over, Mark had seks gehad met zijn leerlinge, Tresa. Alleen Hillary Semper, zijn echtgenote, gelooft in zijn onschuld en vertrouwt Mark op zijn woord. Echter de kleine en gesloten bevolkingsgemeenschap van het schiereiland Washington Island heeft het helemaal gehad met de leraar Engels. Voor een korte vakantie huren ze een hotelkamer aan het strand van Florida. Tijdens hun verblijf worden daar danswedstrijden voor scholieren gehouden, waar ook leerlingen van Hillary, waaronder Tresa Fischer, aan deelnemen. Haar zusje Glory arriveert met haar vriendje Troy Geier, als supporters. Als 's’ morgens het dode lichaam van Glory op het strand wordt gevonden, wijzen alle vingers in de richting van Mark. Hij was immers in de bewuste nacht gezien op het strand, in het gezelschap van Glory. Inspecteur Cab Bolton van de Naples-politie, kan niets anders dan de aanwijzingen trachten om te zetten in harde bewijslast. Hillary blijft echter achter haar man staan en samen proberen ze de onschuld van Mark in deze moordzaak te bewijzen.

Brian Freeman heeft zijn concept voor spannende verhalen in Brandmerk weer verder proberen te optimaliseren. Dat is geen gemakkelijke opgave als de vijf voorgangers stuk voor stuk hoge waarderingen ontvingen. Dan kun je alleen nog opvallen door de variatie in de verhalen, in combinatie met het reeds verworven vakmanschap, tot meer en nieuwe verrassingen te laten leiden. Daar heeft Freeman een beetje moeite mee. Zoals in zijn meeste andere verhalen, introduceert hij ook in Brandmerk een aantal door het verleden beschadigde personages. Met die last op hun schouders moeten zij het hoofd bieden aan nieuwe problemen, terwijl de oude nog niet zijn verwerkt.

Is Brandmerk daarom een minder boek dan de voorgaande? Zeer zeker niet! Met dezelfde precisie en volledigheid ontwikkelt zich een verhaal dat vanaf het begin de belangstelling oproept en die tot het einde moeiteloos vasthoudt. Toch verschijnt een enkele keer een fronsende wenkbrauw bij kleine onverwachte en minder logische wendingen in het verhaal. Dat doet echter niets af aan het leesplezier dat Brian Freeman ook weer met Brandmerk heeft weten te creëren.