Na De bezoeker vind ik Buitenwacht een iets minder boek van Lee Child. In tegenstelling tot het vorige boek miste ik in Buitenwacht de spanning en vaart die het vorige verhaal naar zo’n grote hoogte tilde.
Hier zit meer psychologie in dan spanning en daar is op zich natuurlijk niets op tegen alleen is dat een wending die je niet zo direct bij Lee Child verwacht.
Het verhaal steekt op zich goed in elkaar, volop dreiging en gevaar waar Jack Reacher het hoofd tegen moet bieden. En zelfs met zijn kwaliteiten ontkomt hij niet aan een paar dwalingen die hem de verkeerde richting op sturen waardoor hij steeds verder van een oplossing dreigt te geraken.
Dat hij op zijn weg ook nog een paar oude bekenden tegenkomt levert weer een positieve toevoeging en maakt het lezen wel plezieriger.
Zou dat niet het geval zijn dan ben ik bang dat het verhaal traag en soms wat langdradig zou gaan worden. De eerste 100 pagina’s waren voor mij zelfs een belasting om doorheen te wordstelen, en dat is toch ongeveer 25% van het boek.
De plot maakt weer het een en ander goed maar dan raak je natuurlijk snel aan de laatste pagina.
Samenvattend is mijn oordeel, een middelmatig boek dat voor mij niet meer dan drie sterren verdiend.