Beetje teveel van hetzelfde....

Eigenlijk is Erewoord, Alex Cross de opmaat voor Doodswens. In een van de verhaallijnen is Thierry Mulch druk doende een virtuele 3D weergave van het huis van Cross te maken.
In Doodswens wordt helemaal duidelijk wat de reden is. Er verschijnen foto’s van familieleden Cross waarop duidelijk wordt dat een psychopaat de volledige familie van Alex heeft uitgemoord. Of toch weer niet?
Het is aan Alex Cross om de handschoen aan te doen en het lot van zijn familieleden moet gaan ontdekken. Echt geen missie om jaloers op te zijn.

Het is moeilijk om over Doodswens iets zinnigs te zeggen. Als vervolg op Erewoord, Alex Cross, past het natuurlijk naadloos. Maar als losstaand verhaal is het grootste deel eerder saai dan spannend. De familie Cross is al zo vaak in gevaar geweest en nu weer ween keer. Al snel wordt duidelijk dat de familie nog niet dood hoeft te zijn. Alleen is dat nog niet bij Alex Cross doorgedrongen.
Dit is weer een extra reden om de spanning uit het verhaal te halen.
Alleen op het einde, dicht naar de ontknoping toe wordt het weer leuk, hoewel het ook meer van hetzelfde lijkt te zijn. Dus Patterson, of stoppen met Cross of uit een heel ander vaatje gaan tappen. Het wordt saai en afgezaagd met een dik 90-jarige oma die nog als Tarzan door het leven gaat….

Eindoordeel: 2 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 2 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 2 sterren
Psychologie: 2 sterren