Grafteken is geen dik boek, met zijn 252 pagina’s zelfs mager te noemen. Maar dat is volledig tegengesteld aan het verhaal dat eerder indrukwekkend, veelzeggend en zelfs schrijnend is.
Indriðason vertelt in Grafteken de onmenselijke problemen die het gebruik van drugs, in combinatie met gedwongen seks kunnen veroorzaken.

Het verhaal is al 14 jaar oud maar nog zo actueel als een dagblad kan zijn op de verschijningsdag. Een verliefd stelletje bewijst elkaar de liefde op een begraafplaats als het meisje iemand ziet weglopen. Ze stopt haar activiteiten en vindt een meisjeslichaam, verminkt en overleden. Het merkwaardige is dat het lichaam op het graf van de IJslandse vrijheidsstrijder Jón Siggurdsson is achtergelaten. Erlendur wordt gewekt en start het onderzoek. Het meisje blijkt Anna Birta te zijn, een verslaafd jong meisje dat door prostitutie aan haar middelen kwam.
In het onderzoek stuit Erlundur op een politieke gebeurtenis in IJsland die destijds grote maatschappelijke gevolgen heeft gehad. De koop van visquota is een activiteit geweest van enkele rijke IJslanders die dat deden om hun kapitaal snel te laten groeien en daarmee ook hun macht.
Ze kochten niet alleen de quota maar ook het vertier in de vorm van seks met jeugdige verslaafde meisjes. Ze werden betaald met drugs die ze zelf het land binnensmokkelden.

Erlendur krijgt zelfs een spiegel voorgehouden door zijn dochter Eva Lind, die in een soortgelijk traject zit als de overleden Birta. Grafteken is een meesterlijk verhaal doordrenkt van maatschappelijke betrokkenheid. En ondanks de leeftijd in het geheel niet gedateerd, eerder superactueel!