Ieder mens heeft recht op zijn eigen waarheid…

De Vlaamse schrijver Herman de Jonghe studeerde fysica aan de universiteit van Leuven. In zijn werkzame leven is hij leraar en schooldirecteur geweest. Op jeugdige leeftijd schreef hij al verhalen in vijfvoud en gaf ze aan klasgenoten. Door zijn pensioen kreeg hij tijd en gelegenheid om meer vorm aan zijn vroeggeboren liefhebberij te geven, het schrijven van verhalen. ‘Blindeman’, ‘Koppenbergblues’ en ‘Hongaarse dans’ zijn de boeken die aan ‘Hardnekkige mist’ vooraf zijn gegaan.

Het verhaal begint met Roel Verstraeten, de persoonlijke medewerker van volksvertegenwoordiger in het Vlaams parlement, Frank Leys, die op het station in Antwerpen arriveert. Roel heeft zijn werkdag in Brussel erop zitten en wil zo snel mogelijk naar huis.
Hij wordt echter in zijn plannen gehinderd door twee Marokkaanse jongens die hem staande houden en dwingen met hen mee te gaan. Het blijkt dat een van de jongens een speelschuld van 5.000 euro heeft uitstaan die de volgende dag moet worden voldaan. Verstraeten wordt gegijzeld en gedwongen bij pinautomaten steeds het maximale bedrag op te nemen, tot het bedrag van de speelschuld is bereikt. Een eindeloos lijkende tocht door nachtelijk Antwerpen begint, een tocht waarin ontsnappingsmogelijkheden een kans krijgen maar ook levensbedreigende situaties gaan ontstaan.

De verhalen die uit de pen van Herman De Jonghe vloeien, hebben altijd wel een verborgen moraal. Dat is in ‘Hardnekkig mist’ ook weer het geval. De zwerftocht door een regenachtige en somber Antwerpse nacht is als decor gebruikt om de drie ‘dolende mannen’ met hun eigen verleden te laten stoeien. Zowel Verstraeten heeft zijn verborgen geheimen maar ook de volbloed Marokkaan Zidan die als helper van de half-Marokkaan Eric Vanderlaenen optreedt heeft ze. Zelfs naast dat Vanderlaenen het verschrikkelijk vindt dat hij geen Marokkaanse naam heeft, komen ook bij hem wat herinneringen uit het verleden naar boven. Herinneringen waar de drie mannen niet altijd echt blij van worden…

Ondanks dat er in ‘Hardnekkige mist’ wel enkele gevaarlijke momenten zitten en er een continue dreiging aanwezig is, lijkt het niet zo dat het de bedoeling van de auteur is geweest een thriller te schrijven. De Jonghe heeft veel aandacht besteed aan de gedachtenvorming vanuit de verschillende religiën. Als dat het hoofddoel is geweest dan luidt de conclusie dat hij daar volledig in is geslaagd. Zou het toch een thriller moeten zijn dan mist dit verhaal de typisch opbouwende spanningslijn die bij thrillers zo onderscheidend aanwezig zijn. Een echte oplossing die een einde aan het probleem maakt is ook niet overtuigend aanwezig. Toch is ‘Hardnekkige mist’ aantrekkelijk om te lezen, al is het alleen al omdat het geen standaardverhaal is en daarom ook enigszins verrassend over komt. En daarmee is dat een goede basis voor een verdiende score in het onderdeel ‘leesplezier’. Want daar gaat het toch steeds om! Plezier in lezen….

Overigens zullen door de Nederlandse lezers de ‘Vlaamse’ en ‘Aantwaarpse’ woorden niet altijd goed begrepen worden, mij stoorden ze in ieder geval niet!

Eindoordeel: 3 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 2 sterren