Lezersrecensie
Verhaal deels onderuit in moeras van bijzaken…
Karen Rose is eigenlijk afgestudeerd ingenieur in de chemie. Voordat ze professioneel auteur was, heeft Rose in de levensmiddelentechnologie gewerkt. Aanvankelijk was schrijven haar hobby maar dat ligt alweer een aantal jaren achter haar. ‘Heb je gemist’ is haar laatst in Nederland verschenen boek. In Amerika zijn op dit moment 17 titels verschenen waarvan er 12 in het Nederlands zijn vertaald.
Plaatsvervangend hoofdofficier van Justitie Daphne Montgomery (‘Wreed weerzien’) heeft een verschrikkelijk trauma overgehouden aan haar jeugdjaren. Als kind is ze gevangen geweest, samen met een ander meisje maar ze kon wonder boven wonder ontsnappen. Het andere meisje is niet zo gelukkig geweest en heeft het met de dood moeten bekopen.
Die herinneringen komen weer terug als blijkt dat haar zoon Ford Elkhart spoorloos is verdwenen en ook ontvoerd blijkt te zijn. Ford is haar enig kind uit een ongelukkig huwelijk met Travel Elkhart, een vooraanstaand rechter. Pas volledig genezen verklaard van borstkanker, zal Daphne de volgende strijd in haar leven weer aan moeten gaan.
FBI-agent Joseph Carter, ook met een belast verleden, wordt op de verdwijningszaak gezet en probeert van Daphne informatie uit haar verleden te krijgen. Steeds meer blijkt dat verleden een rol te spelen in de verdwijningszaak in het heden. Dit noodlot brengt Joseph en Daphne dichter bij elkaar maar beiden kunnen elkaars gezelschap goed velen, ….heel goed….
Karen Rose staat eerder bekend om haar confronterende verhalen dan om de romantiek er omheen. In ‘Heb je me gemist?’ doet ze toch iets ongewoons met haar verhaal. Veel plaats is ingeruimd voor de emoties rondom kankerpatiënten en daarnaast geeft ze de romantiek ook alle ruimte om zich te ontwikkelen. ‘Heb je me gemist?’ onderscheidt zich verder door veel, heel veel personages. Op zich niet zoveel op tegen ware het niet dat nagenoeg iedereen die bij Rose door de artiesteningang wandelt, een belast verleden lijkt te hebben. Dat kan natuurlijk goed gebruikt worden voor misleiding van de lezers maar komt uiteindelijk niet erg geloofwaardig over. Het maakt het verhaal ook onnodig ingewikkeld en soms nog nauwelijks te volgen. Uiteindelijk kom je dan bij een ontknoping terecht die tenslotte wel deels voorspelbaar is maar bijna sterft in eenvoud. Beetje ontevredenheid blijft daarom wel hangen want het lijkt of deze lezer in zijn auto van Amsterdam naar Rotterdam is gereden maar dit dan niet over de meest korte weg via de A4 heeft gedaan maar via Rome is gereden. Alle secundaire en verder bijkomende zaken laten de spanning ook regelmatig tot een bedenkelijk niveau wegzakken. En dat is fnuikend voor een verhaal dat bestaat uit 594 pagina’s. Dat gaat te lang duren om constant te blijven boeien en laat de waardering uiteindelijk ergens tussen de 2 en 3 sterren zweven. De vraag ‘Heb je me gemist?’ zal om die reden al snel met een ontkenning beantwoord kunnen worden.
Eindoordeel: 3 sterren
Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 2 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 2 sterren
Psychologie: 3 sterren
Plaatsvervangend hoofdofficier van Justitie Daphne Montgomery (‘Wreed weerzien’) heeft een verschrikkelijk trauma overgehouden aan haar jeugdjaren. Als kind is ze gevangen geweest, samen met een ander meisje maar ze kon wonder boven wonder ontsnappen. Het andere meisje is niet zo gelukkig geweest en heeft het met de dood moeten bekopen.
Die herinneringen komen weer terug als blijkt dat haar zoon Ford Elkhart spoorloos is verdwenen en ook ontvoerd blijkt te zijn. Ford is haar enig kind uit een ongelukkig huwelijk met Travel Elkhart, een vooraanstaand rechter. Pas volledig genezen verklaard van borstkanker, zal Daphne de volgende strijd in haar leven weer aan moeten gaan.
FBI-agent Joseph Carter, ook met een belast verleden, wordt op de verdwijningszaak gezet en probeert van Daphne informatie uit haar verleden te krijgen. Steeds meer blijkt dat verleden een rol te spelen in de verdwijningszaak in het heden. Dit noodlot brengt Joseph en Daphne dichter bij elkaar maar beiden kunnen elkaars gezelschap goed velen, ….heel goed….
Karen Rose staat eerder bekend om haar confronterende verhalen dan om de romantiek er omheen. In ‘Heb je me gemist?’ doet ze toch iets ongewoons met haar verhaal. Veel plaats is ingeruimd voor de emoties rondom kankerpatiënten en daarnaast geeft ze de romantiek ook alle ruimte om zich te ontwikkelen. ‘Heb je me gemist?’ onderscheidt zich verder door veel, heel veel personages. Op zich niet zoveel op tegen ware het niet dat nagenoeg iedereen die bij Rose door de artiesteningang wandelt, een belast verleden lijkt te hebben. Dat kan natuurlijk goed gebruikt worden voor misleiding van de lezers maar komt uiteindelijk niet erg geloofwaardig over. Het maakt het verhaal ook onnodig ingewikkeld en soms nog nauwelijks te volgen. Uiteindelijk kom je dan bij een ontknoping terecht die tenslotte wel deels voorspelbaar is maar bijna sterft in eenvoud. Beetje ontevredenheid blijft daarom wel hangen want het lijkt of deze lezer in zijn auto van Amsterdam naar Rotterdam is gereden maar dit dan niet over de meest korte weg via de A4 heeft gedaan maar via Rome is gereden. Alle secundaire en verder bijkomende zaken laten de spanning ook regelmatig tot een bedenkelijk niveau wegzakken. En dat is fnuikend voor een verhaal dat bestaat uit 594 pagina’s. Dat gaat te lang duren om constant te blijven boeien en laat de waardering uiteindelijk ergens tussen de 2 en 3 sterren zweven. De vraag ‘Heb je me gemist?’ zal om die reden al snel met een ontkenning beantwoord kunnen worden.
Eindoordeel: 3 sterren
Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 2 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 2 sterren
Psychologie: 3 sterren
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Cees van Rhienen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
