Dwaaltocht door knekelland

Wie zich een beetje in het wel en wee van een auteur verdiept, hoort soms wel eens een uitspraak die direct een statement kan worden. Zo ook de uitspraak van Judith Visser die zich tot doel stelt om steeds met een boek te komen dat helemaal anders is en onherkenbaar aan het voorgaande. En dat kan van Oversteken met stelligheid worden gezegd. Een vergelijking met Stuk is maar op één facet te trekken en dat is de literaire kwaliteit van Judith Visser die in Oversteken nog beter is geworden. Maar niemand zal zich over dit nuanceverschil enige zorgen maken.
Tender en Matthew, twee verliefde mensen die in harmonie met elkaar leven en de mooiste plannen voor de toekomst maken, komen na een romantisch etentje een spookrijder tegen die niet meer te ontwijken valt. Een ongeluk blijft niet uit. Redelijk ongeschonden gaat het verliefde stel huiswaarts en zoekt de ontspanning van het bed op.
In de vroege ochtend stort de wereld van Tender volledig in als ze ontdekt dat haar verloofde ’s nachts, naast haar aan een hersenbloeding is overleden. Haar dominante schoonmoeder Marijke Aerendonk neemt de organisatie van de crematie op zich en komt op Tender nogal koel over. Haar hartsvriendin Gwen troost haar zoveel ze kan en biedt ondersteuning waar maar mogelijk is. Maar Tender zondert zich steeds meer af en wil hetgeen ze verloren is, zoveel mogelijk blijven koesteren en vasthouden. Ze droomt vaak over alle leuke dingen die ze samen hebben beleefd en zou graag die situatie weer terug willen halen. In een van deze dromen ontmoet ze Cal die zegt haar in contact te kunnen brengen met Matt en hun leven tijdens een droom weer op te kunnen pikken en voortzetten vanaf het moment dat het plotseling door het overlijden is gestopt.
Dat is voor Tender de aanleiding om zich steeds meer af te gaan zonderen en zoveel mogelijk uren te slapen om vanuit deze situatie weer in contact te treden met haar alles, Matt!
Dit ontwikkelt zich in een zodanig tempo dat op een bepaald moment droom en werkelijkheid met elkaar van plaats wisselen en Tender’s leven in sluimertoestand plaatsvindt.
Judith Visser pakt de lezer op pagina 1 vast om nooit meer los te laten, tenminste niet eerder dan na het lezen van de laatste pagina. In een paar bladzijden lukt het haar om je op de schouder van Tender te plaatsen en de volledige dollemansrit mee te laten beleven.
Visser zuigt je zo in haar verhaal, dat je op enig moment zelf Tender bent en dat is niet mis!!
Er zijn zelfs momenten dat je als lezer de werkelijkheid niet meer van de droomwereld van Tender kunt onderscheiden, het vloeit allemaal samen in een onvoorspelbaar geheel, je waant je in een onbestuurbare achtbaan.
Niets is zoals het lijkt en iedereen probeert duidelijkheid te scheppen wat uiteindelijk maar één persoon lukt, de auteur zelf!
Was Stuk al een topper, met Oversteken heeft Judith Visser zelf definitief de oversteek gemaakt naar de kleine wereld van topauteurs.