In het oerdegelijke Nederlandse Deventer met de IJssel binnen handbereik heeft ze een ideaal decor gecreëerd voor Hels verlangen, een verhaal dat meer is dan de titel doet vermoeden.

“Ze had het nooit eerder meegemaakt, nooit eerder van zo dichtbij gehoord, dat gruwelijke geluid van versplinterende botten”. Met deze zin op de eerste pagina bekruipt je de gedachte in een verhaal terecht te zijn komen waar je niet meer uit kunt. En dat is ook zo!
Het gezin van Paul en Emma Korteling wordt op de proef gesteld als hun oudste dochter Sophie, na een aanrijding met een auto, in coma geraakt. De bestuurder, Eduard Beelaerts tot Rijckeland, komt er straffeloos af. Voor Emma voldoende aanleiding om een kruistocht tegen Eduard te beginnen om hem toch zijn welverdiende straf te laten ondergaan.

Hels verlangen is een zeer indringend verhaal geworden dat met een stevig psychologisch sausje is overgoten. Het begin laat de lezer geloven in een echte vrouwenthriller gestapt te zijn. Maar als de rol van Emma zich verder ontwikkelt, blijkt het een nagelbijtend verhaal te worden. Precies daarop aansluitend blijken de geestgedachten van de comateuze Sophie te zijn. De rugzak uit het verleden van Emma, geeft begrip voor de acties en reacties van deze onvoorspelbare en levensgevaarlijke geest. Tot welk bedenkelijk niveau dat kan afdalen is op verbazingwekkende wijze door Corine Hartman verwoord. Met een feilloze timing weet ze op de juiste momenten te schakelen tussen de karakters en het/hun heden en verleden. Dat maakt het geheel tot een evenwichtig verhaal waarbij alleen sommige personages af en toe uit de bocht dreigen te vliegen maar de auteur haar balans weet te bewaren. Waarbij de snelheid traploos schakelt van wandeltempo naar snel en flitsend.
Een triest maar indringend verhaal dat je grijpt en van het begin tot het einde in een beklemmende omhelzing blijft vasthouden!
Een klein puntje van kritiek is de haast onbeduidende rol die de wetshandhavers krijgen toebedeeld.