Goed begin dit keer niet het halve werk..

Een sterk begin is zeker bij thrillers vaak de opmaat voor een spannend en interessant vervolg, al staat het er niet garant voor. Voor de niet Nederlands klinkende naam Vera Lundi geldt niet anders, haar debuut ‘Onbezonnen’ zou in aanmerking kunnen komen voor de prijs van de sterkste opening, mocht hij bestaan. Een moord met een onschuldig veroordeelde, klinkt origineel en lijkt in een flinke spanning stevig ondergedompeld. Alleen bleek het een dun laagje te zijn en verdampte het bijna nog sneller dan het was uitgelekt.

De 16-jarige Patrick van Vliet is gearresteerd op verdenking van moord op Roy Peters. Patrick is het huis van Roy’s buurman binnengedrongen en toen Joost Kanters met zijn echtgenote onverwacht thuis kwam werd de indringer op heterdaad betrapt.
Roy is in het dagelijkse leven politieagent en nadat hij het huis was binnen gelopen, is hij dood geschoten.
Monica blijft met hun twee dochters Esther en Myra gebroken achter. Als Patrick zijn tweejarig verblijf in detentie heeft volbracht, keert hij terug in de maatschappij en probeert een nieuw leven op te bouwen.
Voor Monica is het moeilijk te accepteren dat haar man die ze zo lief had, nooit meer terug zal keren en de dader na twee jaar weer vrij rondloopt. Ze meent dat de dader onvoldoende is gestraft en smeedt een duivels plan.

Veelbelovend kun je de start van het verhaal wel noemen. Daar is door de auteur goed over nagedacht. Maar na die start moet er meer verdieping komen en dient het verdere verloop de lezer het verhaal in te zuigen. Dat is met deze lezer niet zo goed gelukt.
Lundi doet haar uiterste best om het interessant voor haar lezers te houden maar dat mondt vaak uit in scenes die op het randje van geloofwaardigheid balanceren. Daar heeft het verhaal ook eigenlijk te weinig lagen voor. Een wanhopige weduwe die veelal meer achter haarzelf aan rent dan dat ze met een goed doordacht plan haar verlies wil wreken. Het ontbreekt aan voldoende raffinement en slimheid om het voor lezers aantrekkelijk te houden. Het lijkt bijna een 1-dimensionaal verhaal. Daardoor is het gemis aan een voortdurend strak gespannen spanningsboog, ook zichtbaar aanwezig.
De personages konden, in hun huidige setting, ook onvoldoende aan bij dragen omdat de beschrijvingen van hun karakters te beperkt bleven tot hetgeen voor het verhaal minimaal nodig was. Daar had meer kleur op zijn plaats geweest.
Maar ‘Onbezonnen’ is een debuut als we de uitgever beluisteren en dan mogen we op een nieuw avontuur rekenen waar de auteur flink progressie heeft gemaakt. Anders zullen de kreten ‘zeer goed’ en ‘absoluut top’ waarschijnlijk beperkt blijven voor een kleine fanschare van intimi die dicht bij de auteur staan en/of close met haar zijn.

Eindoordeel: 2 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 2 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 2 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 2 sterren