Herkenbaar door zijn onnavolgbare schrijfstijl en vertelkunst

Recensie ‘Onland’ van Arnaldur Indriðason (****)

Oorspronkelijke titel: Kamp Knox
ISBN: 9789021401843
Uitgeverij: Uitgeverij Q (Singel Uitgeverijen)
Pagina’s: 256

Herkenbaar door zijn onnavolgbare schrijfstijl en vertelkunst

Wat vooral zo bewonderd wordt aan de stijl van de IJslandse auteur Arnaldur Indriðason is de afstandelijkheid, het melancholische en met veel aandacht voor eenzame personages. En daar vallen dan ook begrippen als sfeer beschrijvend, detaillistisch en een lijn van ‘oh weer simpel beginnend’ tot ‘het eindigt gelukkig toch weer complex en dramatisch’. Dat is Indriðason ten voeten uit. Inmiddels is het 14e deel in de Erlendur Sveinsson serie een feit.
Rechercheur Erlendur, een moeilijke en moeilijk te benaderen man, die als rechercheur echter over een groot invoelingsvermogen beschikt. De auteur verweeft graag maatschappelijke problemen in zijn Erlendur-thrillers en daar is ‘Onland’ weer een mooi bewijs van.

Rechercheur Erlendur Sveinsson wordt, samen met zijn ‘coach’ Marion Briem, naar de vondst van een mannelijk stoffelijk overschot gedirigeerd. Het lichaam is gevonden in een meer bij een lavaveld. De informatie levert nog niet direct een aanwijzing op naar een mogelijke dader dus dieper onderzoek is noodzakelijk.
Maar naast deze actuele vondst is er ook nog een spoorloze verdwijning van Dagbjort, die gedurende 25 jaar in het begin nog als jong meisje, nergens meer is gezien. En zoals van Erlendur bekend is, als hij ergens zijn tanden in zet dan laat hij zijn prooi pas los als alle eindjes gesloten zijn en de dader voor de rechter kan verschijnen.
Deze twee zaken zijn de input voor ‘Onland’, ook bekend als ‘Fort Knox’.

Beide verhaallijnen kennen, zoals te doen gebruikelijk bij Indriðason, een eenvoudig begin. Al snel ontstaat de gedachte dat ‘Onland’ voor de auteur meer een tussendoortje is dan een interessant verhaal. En al even snel ontstaat de conclusie dat die mening snel moet worden bijgesteld. Erlendur, en dus ook de lezer, raakt verstrikt in een al lang lopend internationaal politiek onderwerp. Met name de vraag wat de nationale politieke leiders weten en/of toestaan dat wereldmachten in hun land doen.
Ook Nederlanders hebben vaker deze vraag gesteld als door een dramatische gebeurtenis daar aanleiding voor was. Denk even aan de Bijlmerramp en de witte mannetjes die daar rondliepen.
Indriðason legt in ‘Onland’ suggestief uit wat waarschijnlijk door veel van zijn landgenoten wordt vermoed. Daarbij ook weer de aandacht van de auteur voor de eenzame landgenoot die zijn leven al bijna beëindigd ziet omdat het feitelijk nog nooit echt begonnen is. Combineer dit met de inlevende en soms zelfs emotionele schrijfstijl en de sublieme eigenschap om dit alles met elkaar te combineren, dan resteert er een verhaal dat, mocht de auteursnaam ontbreken, direct herleid kan worden naar IJslandse grootste auteur: Arnaldur Indriðason

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 5 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 4 sterren