Te veel onzinnig en onnodig geneuzel

Er is een groot verschil tussen de vele manieren waarop een verhaal verteld kan worden. Meest voorkomende vorm is de tegenwoordige tijd. Hierin wordt de schijn gewekt dat de gebeurtenis op het leesmoment plaatsvindt en je er als lezer getuige van bent. Heel anders is het als wordt verteld vanuit de herinnering van de spreker. Dan beleef je het op een heel andere wijze. Dan moet je ervan uitgaan dat de verteller geen dingen weglaat uit vergeetachtigheid of niet-gebeurde dingen erbij verzint, en/of alles wat sterker aanzet. Uiteindelijk is hem of haar over het algemeen niets menselijks vreemd.

Het verhaal van de Route 66 killer wordt grotendeels vanuit haar herinnering verteld door de ex FBI-agente Brigid Quinn. De Amerikaanse auteur Becky Masterman, tevens directeur van een uitgeverij van medische en forensische literatuur, heeft er in haar debuut waarschijnlijk voor gekozen om een bepaalde sfeer rond het hoofdkarakter te bouwen. Je kunt je afvragen of dat precies uit de verf is gekomen zoals zij het heeft bedoeld.

Brigid Quinn is, na haar vervroegde pensionering, een nieuw leven gestart en geniet daar met volle teugen van. Tijdens een zoektocht naar speciale stenen wordt ze benaderd door Gerald Peasil die haar even later bedreigt. Uit zelfverdediging doodt ze hem. Korte tijd later wordt ze benaderd door Laura Coleman, die na haar vertrek bij de FBI in haar voetsporen is getreden. Laura twijfelt of de gearresteerde Floyd Lynch de gevreesde Route 66 killer is, verdacht van de jaarlijks terugkerende moorden op jonge vrouwen. Brigid wordt door Laura overtuigd, en ze steekt haar energie in deze nooit opgeloste zaak. Haar schuldgevoel over de verdwijning van de jonge Jessica Robertson die als undercover in dezelfde zaak is verdwenen, sluimert nog steeds door haar geest. Dat kan alleen verdwijnen als de moorden stoppen en de echte dader achter de tralies verdwijnt. De twee vrouwen vinden bewijzen dat de arrestant niet de dader kan zijn en openen de jacht op de meest gevreesde seriemoordenaar rond Route 66.

Becky Masterman brengt een oud thema weer terug tot leven met de terugkeer van een seriemoordenaar rond Amerika's bekendste snelweg. Ze creëerde hiervoor karakters waar nogal het een en ander op aan te merken valt. Er lopen door het verhaal te veel personen van een twijfelachtig allooi. Daarbij maakt het niet uit in wat voor rol ze in het verhaal zijn neergezet. Zowel de sterke arm als de criminele wereld wordt gepresenteerd door redelijk verwarde geesten met veel persoonlijke problemen in hun rugzak. Dit doet afbreuk aan het gevoel voor realiteit en geloofwaardigheid. Zeker als ze sommige secundaire verhaallijntjes te belangrijk laat worden, neigt het op bepalende momenten naar weinig serieus gebrabbel.

Dat is jammer omdat het hoofdthema, de jaarlijks terugkerende moorden, wel strak en goed doordacht is neergezet. Op die momenten is er zelfs sprake van opbouw van een spanningslijn die even later jammerlijk wordt doorgeknipt door onzinnig en onnodig geneuzel. Was Masterman daar zorgvuldiger mee omgesprongen dan had Route 66 killer een topthriller kunnen zijn die nog lang bleef hangen. Nu is het een van vele uit een lange, grijze rij.