‘Een knappe, perfect opgebouwde thriller’, kopt de Volkskrant op de voorkant van de pocketuitgave.
Ik deel deze mening op geen enkele manier en vraag me af of we het beiden over hetzelfde boek hebben. Voor mij is Vier doden in een kring een rommelig verhaal wat weinig lijn in zich heeft. Tevens zijn de dialogen op een wijze geschreven die echt niet bijdraagt tot meer duidelijkheid. Halve zinnen, onderbroken door gedachtespinsels die een ander onderwerp bevatten, tekst die zo hakkelend en onsamenhangend is geformuleerd dat er echt geen touw aan vast te knopen is.
Tot ongeveer pagina 120 zei het verhaal me niets en op dat moment heb ik overwogen te gaan stoppen maar ben doorgegaan omdat dit boek de Crimeclub Keuze is.
Vanaf tweederde van het verhaal kon ik me een beetje vorstellen wie bij wie hoorde in het criminele Servische onderwereldje dat Londen onveilig aan het maken is.
De plot is er een van een soort dat al vele tientallen keren is gebruikt in boeken en films waarbij vanzelfsprekend de uitkomst zich ook heel erg gemakkelijk laat voorspellen.
Dus voor mij een schrale 1 ster waarmee ik erg ver van de mening van de Volkskrant kom te staan. Het is helaas niet anders.