Veel geweld en bloedige scènes

Chris Ryan vangt Vuurgevecht aan met een emotionele scène. Hoewel de scene maar heel kort is, is hij wel opvallend. Als voormalig militair zijn alle boeken van Ryan voornamelijk doorspekt met militaire acties, vergezeld van veel geweld en terrorisme, veelal uit een land in het Midden Oosten. In de meeste gevallen spelen de bondgenoten Amerika en Engeland hierbij een even dominante als bedenkelijke rol.
Will Jackson, evenals de auteur, een oud-militair uit het beruchte SAS-kamp treurt na 2 jaar nog steeds over het verlies van zijn vrouw Laura en hun dochtertje Anna. Beiden zijn in een Londens warenhuis bij een bomexplosie om het leven gekomen. Als in Rome Abdul Qahhar is opgepakt en wordt ondervraagd naar de verblijfplaats van de Afghaan Faisal Ahmed, is dit de opmaat naar een avontuur waarin de treurende Will Jackson hoofdrolspeler zal zijn. Ahmed is namelijk niet alleen verantwoordelijk voor de bomaanslag in het Londens warenhuis, hij heeft tevens als dubbelspion gewerkt waarbij o.a. zijn werkgever de MI5 is geweest. Nu lijkt hij vergevorderde plannen te hebben voor nieuwe bomaanslagen in Londen waar veel slachtoffers bij te betreuren zullen zijn.
Don Priestly, lid van de CIA, heeft er belang bij wanneer deze Afghaanse terrorist, die na de aanslag ondergronds is gegaan, wordt opgespoord en om het leven wordt gebracht. Hij denkt in Will Jackson een ideale jager gevonden te hebben, omdat die nog overloopt van de haatgevoelens ten opzichte van de moordenaar van zijn vrouw en dochtertje. In samenwerking met Directeur Generaal van de MI5, Lowther Pankhuirst, lukt het Priestly om Jackson met de opdracht te belasten. De speurtocht begint met het vinden van Latifa Ahmed die alles over heeft voor haar broer Faisal en waarschijnlijk ook zal weten waar hij verblijft. Samen met Frank Anderson, Mark Drew en Nathan Kennedy gaat Will Jackson in Afghanistan op zoek naar Latifa.
Tijdens deze speurtocht geeft Chris Ryan de lezer een inkijkje in de cultuur van de Taliban. Onderdrukking en mishandeling van vrouwen is bij deze bevolkingsgroep meer gewoonte dan uitzondering en niemand kijkt raar op als een vrouwenlichaam meer dood dan levend en zwaar mishandeld gevonden wordt.
Maar Will Jackson ervaart dat ook de Amerikanen tot ver willen gaan om vrouwen aan het spreken te krijgen. Als hij getuige is van een kwalijke verhoormethode om Latifa aan het spreken te krijgen, stopt hij dit proces met geweld en dwingt af om het op zijn manier te doen. Hierbij is het niet van belang om informatie uit Latifa te krijgen, maar wel om haar als lokvogel te gebruiken om haar broer uit zijn schuilplaats te lokken. Maar Faisal staat bekend als een uiterst intelligente tegenstander die zijn belagers meestal een stap voor is. Een levensgevaarlijke uitdaging voor Jackson die zelf ook een briljante militaire geschiedenis achter de rug heeft.
Een militair getint verhaal waarin terroristen een rol spelen is meestal op zich al gewelddadig. Als Ryan daar ook nog een afschrikwekkend, door de “goede” partij uitgevoerde verhoortechniek aan toevoegt, betekent dit een aanslag op de lezer. Natuurlijk gebeurt het, een voorbeeld is Abu Graib. Het is een vorm van struisvogelpolitiek om de andere kant uit te kijken, maar of het nu nodig is om hier een uitgebreide en detaillistische beschrijving van te geven is de vraag. Al met al is Vuurgevecht hiermee een boek geworden dat ongeschikt is voor watjes.