Ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik op het gebied van recensie met dit boek aan moet. Karin Fossum is een goede schrijfster, dat staat buiten kijf. Het boek Zwarte seconden is echter een boek met weinig diepgang dat feitelijk de toevoeging ‘literair’ mijns inziens niet helemaal terecht draagt. Het verhaal is wel heel erg simpel, het aantal personages is weinig en de rol van de meeste van hen is erg minimaal. Dat betreft dan zowel de inhoud als het aantal letters dat er aan is besteed.
Dat alles maakt het boek weinig interessant en verschaft ook bijna geen aanleiding om op verschillende passages wat dieper in te gaan. Het is ook zo voorspelbaar dat je na de kennismakingsronde met de belangrijkste personen, met aan grote zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een voorspelling kunt doen hoe het af gaat lopen. Zelfs de rol van Konrad Sejer is er geen waar de vonken van af spatten.
Wat me nog het meeste stoort is de lettergrootte die in dit boek is toegepast. Behoorlijk grote letters met een ruime regelafstand maken dat je in een uurtje toch al gemakkelijk een leessnelheid van 60 á 70 pagina’s kunt halen. Teruggerekend betekent dit dat je het boek met zijn 292 pagina’s in ongeveer 4 uurtjes hebt uitgelezen.
En dat is misschien voor dit boek tijd genoeg maar voor mij is het begrip leesplezier iets meer.
Ik wil het bestempelen als een leuk vakantieboekje waar je met weinig energie door heen leest. Daarom is 2 sterren misschien nog wel iets te veel.