Een YA-thriller met een vleugje filosofie

Ik hou van thrillers.
Ik hou van filosofie.
En als die twee dingen worden gecombineerd (of filosofie en boeken, maar dan niet per se die boeken die alleen maar over filosofie gaan), dan wil ik het lezen en is het duizendmaal hartjes.

Vanaf de eerste pagina wordt duidelijk gemaakt dat Chleo en haar moeder een knallende ruzie hebben gehad. Steeds refereert ze er naar en dat ze iets verschrikkelijks heeft gezegd, maar daar spijt van heeft. Nu is mij eigenlijk nog onduidelijk wat Chleo dan precies heeft gezegd, maar dan heb ik daar denk ik overheen gelezen.
Doordat er vaak wordt gerefereerd naar de ruzie, wil je graag doorlezen. Wat is er gebeurd?

Al snel belandt ze dan samen met 9 anderen in een garagebox, waarna de opdracht wordt gegeven om de helft te elimineren, zodat de anderen kunnen overleven. In het begin wordt er nog lacherig over gedaan, hoewel ze zich later wel realiseren dat ze geen andere keus hebben. Dit vond ik erg realistisch, ook dat ze anders reageerden. Want natuurlijk is niet iedereen hetzelfde.

Hierdoor waren ze ook makkelijk te onderscheiden. De rijke man, de junk, de baby… je wist al snel wie wie was. Helaas waren het wel de enige kenmerken die ze hadden. De man in de rolstoel, was de man in de rolstoel en de junk was de junk. Verder niks. Ze waren oppervlakkig en dat was jammer. Natuurlijk is het lastig om echt goed op ze in te gaan, maar iets meer diepgang was wel leuk geweest. Verder wist je alleen waarom ze in de bus zaten.

Nou ja, ook waarom ze überhaupt het redden waard waren. Waarom zou je een moeder verkiezen boven een baby? Ik ging er door nadenken. Wie zou ik elimineren en waarom zou ik niet bij die groep horen? Dat vond ik positief aan het boek. Het was een soort connectie die je had met die mensen.

Daarnaast vond ik het ook fijn dat er zulke mooie quotes in zaten. Het waren er zelfs zoveel, dat ik heb besloten om er een apart artikel aan te wijden die binnenkort op de blog zal verschijnen.

Maar naast de mooie woorden, zaten er ook onduidelijke woorden tussen. Niet per se moeilijke woorden, maar dingen die niet klopten. Er zaten spelfouten tussen, hoewel ik die wel door de vingers kon zien. Waar ik mij wel aan stoorde waren dingen die niet klopten.
Zo staat overal: Elimineer de helft om de anderen te laten leven. Even later in het boek staat er: Elimineer de helft zodat de anderen kunnen overleven. Heeft Chleo het nou verdraaid of is het gewoon fout?
Ook staat in het begin: negenenveertig l negenenvijftig l negenenvijftig. Sowieso begreep ik het eerst niet, omdat ik dacht dat werd bedoeld vijftig minuten. Later werd wel duidelijk dat het vijftig uren waren. Maar dat was niet het probleem. Dat was dit: 00.09.54. Iedereen denkt dan, oh, nog 10 minuten! Want, duh. En dan staat er dit: Ruim veertig uren zijn er verstreken, nog iets minder dan tien te gaan.
???
Jep, I don’t get it.

Maar dat was het hoor! Behalve het einde. De plottwist. AAH! Het einde is gewoon BAM! Dat zag ik dus niet aankomen. (Niet dat ik überhaupt ooit iets zie aankomen...)