Een boek met veel potentie, maar lang niet alles is benut.

Ik mocht dit boek lezen voor de Hebban Leesclub en wat was ik blij! Ik vind dit boek zó mooi en men was mega-enthousiast over Jackie van Laren, dus ik kon natuurlijk niet achterblijven. Ik had haar Q-serie nog niet gelezen, dus dit was de eerste ontmoeting met Jackie's schrijfstijl.

Wat het boek mij zo leuk leek, was dat het enorm veel leek op Jojo Moyes. Zij had zo met dit idee kunnen komen en het kunnen uitwerken, en zoals jullie misschien wel weten, is Jojo Moyes één van mijn favoriete schrijfsters. Maar toen ik begon met lezen, bleek wel dat ik er flink naast zat. Het concept is misschien te vergelijken, maar de schrijfstijl is heel anders. Jackie beschrijft alles drie keer zo uitbundig als Moyes, waardoor de zinnen een stuk langer worden. De situaties worden er wel erg levendig door, maar het haalt wel de vaart uit het verhaal.

De personages waren bijzonder. Anne was lief, maar een absolute twijfelkont. Anne valt tegen beter weten in voor Rory, en hij ook voor haar, terwijl haar verloofde Ian thuis op haar 'wacht'. Ze moet kiezen om zo min mogelijk mensen pijn te doen. Ik wilde haar vaak uit het boek sleuren en haar eens flink zeggen dat ze moest stoppen met dat getwijfel, want het werd na een tijdje wel een beetje irritant. Wat ik vooral miste was de keuze als lezer: Ian wordt echt in een slecht daglicht gesteld en Rory bijna de hemel in geprezen, maar toch blijft Anne twijfelen. Waarom twijfelt ze zo om Ian te verlaten? Dit komt maar heel licht aan bod en dat miste ik heel erg.

Rory was een leuk en levendig personage en het enige waar ik me een beetje aan stoorde was het gescheld, zeker naar zijn kind, maar ik denk dat dit in bijvoorbeeld een film veel beter tot zijn recht zou komen dan in een boek. Ian was een regelrechte zak en ik had meteen een absolute afkeer tegen heb. Anne blijft twijfelen, maar mijn keuze was al lang gemaakt! Rowie, Rory's zoon, is echt het leukste personage uit het hele boek, wat een schatje!

Er is heel veel liefde in dit boek, niet alleen rondom Anne, maar ook de andere personages hebben zo hun relatie-issues. Dit vond ik leuk om te lezen, maar ik miste hierin wel de diepgang. Het waren letterlijk achtergrondliefdes, want ik miste voor mijn gevoel soms stukken uit hun 'relaties', waardoor ik de rode draad niet lekker meer zag. Het rocksterplot is verder heel interessant en dat vond ik echt super leuk om te lezen, maar het verhaal is wel enorm voorspelbaar. Geen plottwists, geen verrassingen, ik zag het eigenlijk allemaal al aankomen.

Vond ik dit boek dan echt zo negatief? Helemaal niet! Ik had alleen niet het gevoel dat ik door moest lezen, dat ik wilde weten hoe het eindigde, want ik had het al voorspeld. Dit boek was zeker niet slecht, alleen ik ben van mening dat er nog veel meer uitgehaald had kunnen worden dan dat er nu gedaan is. Maar Jackie is zeker een goede schrijfster en ik ga absoluut haar andere boeken ook lezen, want ik ben heel benieuwd wat ik daar van vind!

-Oorspronkelijk geplaatst op coffeendcookie.wordpress.com-