Ierse landschappen en humoristische personages

Wat doe je als je er van droomt om dierenarts te zijn en niet alleen kleine dieren te behandelen? Dan verruil je het bruisende Amsterdam voor het Ierse gehucht Brentwood. In ieder geval, dat doet de Nederlandse Lisa. Rond dezelfde tijd keren Kathy en William terug naar hun geboortedorp, maar niet met veel liefde. Kathy verliet haar saaie man in Dublin en verhuist met haar dochtertje naar Brentwood om dicht bij haar ouders te wonen. William keerde terug vanuit Londen naar het landhuis dat hij erfde van zijn ouders, maar meer uit plichtsgevoel dan uit vrije wil.

Lisa weigert de knappe William als belangrijkste man van het dorp te behandelen als hij met zijn hond in de dierenartsenpraktijk komt. Als ze plotseling moet verhuizen omdat Kathy in Lisa's huis komt wonen, biedt William haar aan om een cottage op zijn landgoed te huren. Ondanks het feit dat de twee enorm met elkaar botsen, hangt er een niet te missen spanning tussen de twee. Dan vraagt William haar om zijn verloofde te spelen om op die manier een deel van zijn erfenis te krijgen. Maar ondertussen vermoedt Lisa dat haar nieuwe vriendin Kathy William als haar grote liefde ziet.

Het boek opent met een storm. Door een omgevallen boom kan Lisa geen kant meer op en als ook nog eens niemand bereikbaar is, zit er niets anders op dan degene bellen die ze eigenlijk niet wil zien. Door deze benauwde situatie ontstaat er op de eerste twee pagina’s al een spanning waardoor je het boek niet meer weg wilt leggen. Ondanks het spannende begin is het grootste deel van het boek luchtig en humoristisch geschreven. Charlotte de Monchy snijdt zelfs onderwerpen als de dood en scheidingen aan zonder dat je een brok in je keel krijgt. Dit komt vooral door de personages die bijna allemaal een goed gevoel voor humor hebben en als ze dat niet hebben ontstaat er wel een situatie die je aan het lachen maakt. Vooral de momenten tussen William en Lisa leveren regelmatig ongemakkelijke situaties op. Hij is namelijk de enige knappe man in de omgeving, maar zijn innerlijk lijkt op het eerste oog nogal saai.

"'En toen?'
'Toen ben ik hierheen verhuisd'
'En?'
'En niets. Nu ben ik hier.'
'Dat zie ik. Bedankt voor deze ontzettende kleurrijke uiteenzetting over je werk en je leven. Ik moet me echt heel erg concentreren om me niet te verliezen in alle details.'"

Door de omschrijvingen van het land, de huizen, de typische oude boeren en het landgoed van William waan je je in deze roman al snel op het Ierse platteland. Daarnaast is een leuk detail dat ieder hoofdstuk begint met een aantal regendruppels. Dit benadrukt de regenachtige sfeer die door bijna het hele boek is verweven.

Met Enkeltje Ierland heeft De Monchy een heerlijk feelgood verhaal geschreven. De personages zorgen voor een lach op je gezicht en door de Ierse omgeving ben je even in een andere wereld. Je weet vanaf het begin hoe dit boek gaat eindigen, maar door de spanningen tussen Lisa en William ontstaat er een nieuwsgierigheid die het hele boek blijft aanhouden.