Koude spanning in Alaska

Als de Nederlandse Joppe van 13 korte tijd na zijn ontvoering hoort dat hij zich met bijna honderdtachtig andere kinderen ergens in Alaska in een soort kamp genaamd Borealis bevindt, wordt hij opstandig. Wie hebben hem en al zijn leeftijdsgenootjes ontvoerd en waarom? Wat denken ze wel? Joppe is vastbesloten niets van het hele verhaal over de uitverkorenen en de komende zondvloed te geloven. Die hele klimaatsverandering valt immers best mee in Nederland. En daarmee is het begin gezet van deze spannende jeugdroman en laat het verhaal je niet meer los.

In vlot tempo wordt de lezer meegenomen van het kamp naar het avontuur in de wildernis van Alaska, waar Joppe en zijn drie vrienden (Lilja uit IJsland, Zack uit Canada en Nyota uit Kenia) trachten te overleven als ze ontsnapt zijn uit Borealis. De koude nachten zijn voelbaar tijdens het lezen, net als de aanval van de beer en de twijfel van Zack. Waarom worden ze niet gevolgd door hun bewakers, de Crew? Je begint als lezer te denken dat er meer achter het hele klimaatverhaal zit, maar wat dat is blijft lange tijd raadselachtig. Net als de bedoelingen van de Trias, de drie leden die Borealis leiden. Het verhaal wordt steeds spannender en stoppen is bijna onmogelijk.

Moralistisch is het boek niet, want de schrijfster weet op een subtiele manier duidelijk te maken hoe ernstig het met ons klimaat gesteld is en dat te weinig mensen zich dit nog realiseren. Neem Joppe, die zegt dat het in Nederland nog niet zo erg is, maar zich na een kort vliegreisje over Alaska bewust wordt van de klimaatproblematiek en de ernstige gevolgen hiervan voor de aarde. Dat het een mondiaal probleem is wordt mooi verbeeld door de ontvoerde kinderen, uit elk land van de wereld een. Waar de een te maken heeft met extreme warmtes en droogte kent de ander de steeds vaker terugkerende overstromingen door heftige regenval.

Op een paar momenten in het boek verwachtte ik dat de kinderen zouden vragen naar hun ouders of dat hen verteld zou worden dat hun ouders ingelicht zouden zijn, maar dat gebeurde niet. Het zat er soms erg dichtbij, maar ik vermoed dat de schrijfster dit aspect van bezorgdheid bewust heeft gemeden als mogelijk ander onderwerp van het boek. Dit zal ook niet iedere lezen storen.

Het boek is prima van lengte en het einde is voor mij bevredigend. Al kan ik me voorstellen dat er lezers zijn die hadden gehoopt op nog iets meer, voor wie het verhaal nog niet helemaal af is. Feit is dat het tot het eind spannend blijft, dat het een boek is met een mooi intrige en een goede boodschap. Doe mij er nog maar zo een.