In iedereen een stukje Daniel

Een prachtige cover, enigszins mysterieuze titel als je de flaptekst leest en geen verbinding ziet en zelfs de naam van de schrijver heeft wel wat; het benadrukt alleen maar meer en meer hoeveel enthousiasme ik kreeg om daadwerkelijk te beginnen met het verhaal.

En wat heb ik genoten van dit boek! In het verhaal maak je kennis met baby Daniel tot volwassen man in de veertig. Wat klinkt als een simpele: "Oh oké, een verhaal over een jongen die een man wordt, grappig" , heeft Muus het voor elkaar gekregen er een geheel nieuwe dimensie aan te geven.

Het begint al met het feit dat niet alleen de pov van Daniel erin voor komt, maar er ook hoofdstukken zijn vanuit de ogen van dokter Goetmakers. Naast dat hij met een bizarre operatie Daniels leven heeft gered, is er geen enkel verband tussen de twee levens te vinden. Voor lange tijd wordt ook niet duidelijker waarom de schrijver precies dit personage eigen hoofdstukken heeft gegeven. Maar in plaats van dat dat irritant of moeilijk te volgen is, geeft het juist een extra spanning aan het verhaal en wil je maar doorlezen om het beter te begrijpen. En als uiteindelijk de puzzelstukjes bij elkaar komen, krijgt de schrijver het voor elkaar het resultaat op z’n manier te brengen dat het totaal niet voor de hand ligt.
Daarnaast komen ook enkele bijpersonages aan het woord, zoals Leon en Frances. Niet veel en ook zeker niet vaak, maar precies voldoende om het verhaal een extra draai te geven. Om ze beter te begrijpen, maar zonder dat het mysterieuze verdwijnt. En uiteindelijk gaf het zelfs net dat extra duwtje in de rug om nóg meer om ze te geven dan je al deed.

Nu we het toch hebben over de bijpersonen, kan ik maar beter vermelden hoe steengoed die zijn neergezet. Ten eerste zijn het er wel een aantal, maar niet te veel om telkens te vergeten wie wie ook alweer was. En in tegenstelling tot veel andere boeken, zijn deze allemaal fundamenteel voor het verhaal zelf. Allemaal hebben ze wel iets, waardoor het verhaal naar een nog hoger level wordt getild.
Daarnaast hebben ze allemaal een compleet eigen stem. De schrijver veranderd niet compleet van schrijfstijl of zoiets dergelijks, maar toch weet je precies wie wat doet en zegt, zelfs al zouden de namen er niet bij staan. Ze lijken op elkaar en zijn tegelijkertijd allemaal hun grootste tegenpolen. Iedereen krijgt genoeg aandacht in het verhaal om precies te weten wat je van ze moet weten. Was het minder, dan konden ze nooit zoveel emotie meegeven aan de lezer als dat ze nu deden en als het meer was, werd het verhaal simpel gezegd saai. Het is ongelofelijk knap hoe Muus het voor elkaar heeft gekregen precies die balans te vinden, waardoor jij als lezer met ze allemaal meeleeft, tegen ze wil schreeuwen, ze door elkaar zou kunnen schudden en helemaal gek van ze wordt, terwijl ze tegelijkertijd een klein plekje in je hart inpikken.
En als laatste de goed uitgekozen namen. Ze lijken zo onschuldig, maar als je ze opzoekt, betekenen ze precies waar hem of haar voor staat. En dat is net zo’n details dat een verhaal zoals dit iets extra’s geeft- een extraatje dat het verhaal ook unieker maakt.

Uiteraard is ook Daniel, de hoofdpersoon, prachtig neergezet. Van een klein jochie die dol is om met zijn neus in de boeken te zitten, een kleine verslaving voor “Molla-Molla” heeft, zijn leeftijdsgenoten en tevens zijn eigen broertje totaal niet begrijpt, naar een tiener dat van alles leert te ontdekken op veel gebieden, tot een volwassen man, waarbij hij dan pas eindelijk echt weet wie hij is. Bij iedere fase zit er humor, keiharde realiteit en is het precies zo opgebouwd dat jij je altijd wel kan verplaatsen in hem. Het is op zo’n manier gebracht dat jong en oud het begrijpen kan, ook al zijn zijzelf misschien niet altijd in zulke situaties terecht gekomen.

Het enige wat mij tegenviel was hoe Daniel soms werd gepresenteerd tijdens zijn tienerjaren. Ineens ging het daar verrassend veel over seks, waar ik, als meisje van ongeveer dezelfde leeftijd, mij totaal niet bij kon inleven. Ik begreep het simpelweg niet en bracht voor mijn gevoel heel het beeld van Daniel op een negatieve manier door de war. Van een slim ventje veranderd hij tijdelijk naar bijna een soort seksmaniak. Maar dat ik hoe ik het beleefde. Overigens, dit duurt gelukkig niet ongelofelijk lang en het verhaal blijft sterk genoeg om door te willen lezen. Het stoorde, maar bracht het verhaal niet naar een erg laag niveau.

Als laatste wil ik ook even het oog voor presentatie in dit verhaal benadrukken. Ieder volgende fase van Daniels leven werd ingeluid door een foto. Hoofdstukken werden goed afgewisseld in lengte en de titel van ieder hoofdstuk paste er perfect bij. Leuk detail is trouwens nog de verwijzingen naar echt bestaande boeken!

Het boek heeft mij zeer zeker geraakt in positieve zin. Het is geen tranentrekker, maar door het feit dat de schrijver zeer realistische situaties van het leven heeft samengebracht tot een boek over één jongen met krachtige bijpersonages, wordt het niet simpel gezegd "een boek" meer, maar iets dat je voor je kan zien. Het leeft als het ware- en dat is wat een boek nodig heeft om lezers te trekken.
Een extra alinea speciaal voor de beeldspraken kan ik zeker niet vergeten. Want die waren grappig, soms juist weer keihard en vol emotie. Ze lieten je nadenken, maar niet zonder eerst verder te lezen, omdat het precies genoeg spanning bevatte om het niet weg te kunnen leggen.

En als allerlaatste: het verhaal bevat veel thema’s, die niet allemaal even makkelijk te zien zijn. Hierdoor krijgt het precies de allerlaatste laag die het nodig had om te blijven hangen. In plaats van een simpele boodschap te geven, zorgt Muus ervoor dat je niet alleen de zinnen, maar ook tussen de regels door moet lezen om het volledig te begrijpen. En dan zorgt ervoor dat je het verhaal toch niet helemaal weg kan leggen, ondanks dat het wel weer alleen prachtig staat te wezen in je boekenkast.