Bijzonder en goed boek

Pouw heeft veel thema's gebruikt in 'De terugkeerling'., radicalisering, onmacht, grip verliezen, verdriet, een jeugd dat geen toekomst heeft en voor de verkeerde idealen kiest (keuzes), vervreemding, maar ook eenlingen. Pouw gebruikt daar twee hoofdpersonen voor, Bilal en Mo, twee jonge mensen met totaal andere keuzes en inschattingen. Bilal noemt zichzelf een terugkeerling, hij bekeert zich tot de Islam, maar wel tot de letterlijke vertaling van de Koran en gebruikt de teksten tot rechtvaardiging van zijn radicalisering, maar gebruikt dan ook andere mensen, beïnvloedt ze. Mo is Islamiet, heeft zich aan het geloof onttrokken, heeft een juiste keuze gemaakt door de goede kant op te gaan. Maar dan wordt zijn verdriet zichtbaar.

Er zijn twee verhaallijnen die ver uitgediept worden, maar waar je wel eens je denkt, hoe komt dat nu samen en wat hebben ze met elkaar te maken? Nou dat komt, maar wel op een wijze die je niet had verwacht en er ook niet uit haalt. De schrijfstijl van Pouw is gedetailleerd, met gebruik van straattaal. Voor mij persoonlijk werd ik dan uit mijn leesritme gehaald, mede omdat ik weinig ervaring heb met straattaal. De straattaal en het vloeken zorgen er wel voor dat de vervreemding en het verdriet nog harder wordt gevoeld, want je hoort wat men denkt. Maar als je een stuk hardop voorleest zit er ritme in de taal, maar geen vrolijk ritme vind ik.

Pous heeft met De terugkeerling een boek geschreven waar je niet vrolijk van wordt, maar die de realiteit geweldig beschrijft, het kon zo echt zijn en Mo en Bilal kunnen naast je wonen. Het boek is een roman, maar eindigt als een thriller.