Uitstraling en teleurstelling

Heel graag wilde ik het boek 'Mensen zonder uitstraling' door Jente Posthumus lezen. Door de GWMD challenge kon dat. Ik ontving het pakket met twee romans en twee gedichtenbundels al snel, net een vervroegd Sinterklaascadeau. Als ik cadeautjes krijg of iets nieuws koop dan berg ik het niet op, dan leg of hang ik het tentoon aan de kast of op de eettafel. 'Mensen zonder uitstraling' lag eerst op de eettafel, waar ik het kon zien, zo nu en dan even oppakte, nee niet lezen. En mij er op verheugen, want ik las hele goede dingen over dit debuut. Ik had gedacht dat ik een pareltje zou lezen.

Maar helaas viel 'Mensen zonder uitstraling' minder in de smaak dan gedacht, of was het anders! Allereerst dacht ik dat het een boek vol verhalen zou zijn, over verschillende mensen zonder uitstraling, maar zij zouden stralen op een andere manier. Dat gegeven moest ik snel bijstellen. Had ik maar naar de inhoudsopgave moeten kijken. Eigen schuld, dikke bult. Ik moest het boek op een hele andere manier bekijken.

En dat deed ik als tweede en nadat ik dat had gedaan en de knop omdraaide en mij verdiepte in het verhaal, bleek het wel een pareltje te zijn. Niet een grote parel maar een kleintje, klein maar fijn.