Ik doe niet meer mee

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 57#

Zag de naam van Jacques Vriens op dit boek en nam hem mee van de kringloop, heb niet eens de achterkant gelezen. Normaal hou ik niet van korte verhalen boeken, hoop dat deze goed is.

Het verhaal:
5 spannende, ontroerende, humoristische en realistische verhalen die zich afspelen in en rondom school. De korte verhalen zijn: Ik doe niet meer mee, Een oud schrift, Wanneer doe je eens wat terug, jandoedel?, Het podium en Spijbelen.
!Spoiler alert!
Ik doe niet meer mee: Pieter heeft genoeg van al die gesprekken met zijn ouders en al die schoolonderzoeken. Hij neemt de beslissing om niet meer mee te doen en sluit zich op in zijn kamer. Hij heeft een verzameling eten op z’n kamer, barricadeert de deur en wil alleen nog maar rust. Na een hele dag opgesloten te zijn op zijn kamer moet hij nodig naar het toilet en geeft zich over.
Een oud schrift: De 13 jarige Sjaak is verliefd op het meisje Merel en schrijft over zijn liefde in een schriftje in dagboekvorm. Het was een liefde die blijkbaar nooit had mogen zijn. Eerst schaamde hij zich ervoor, maar nu jaren later mogen anderen het ook lezen.
Wanneer doe je eens wat terug, jandoedel?: Alfred zit op de middelbare school en wordt gepest door Benno en zijn gevolg. De leerkrachten hebben het te druk en hij kan ook al niet op de steun van zijn ouders rekenen. Op een gegeven moment vindt hij een brief van Benno’s vader die blijkbaar in de gevangenis zit. Benno is bang dat Alfred het gaat doorvertellen en stopt met pesten. Een dag later vechten de jongens het uit en sluiten vrede. Alfred is eindelijk voor zichzelf opgekomen.
Het podium: Meester Sternheim droomde er altijd van om in het onderwijs te gaan werken. Nu hij eindelijk leerkracht is, is hij streng, heeft veel gezag en geeft les op een podium. Hij had veel plezier in zijn werk, totdat de school besluit om de podia weg te halen. De klas neemt hem niet meer serieus, pest hem, Sternheim barst in huilen uit en heeft er geen plezier meer in.
Spijbelen: Max baalt van school en wilt er liever niet naar toe. Hij probeert te spijbelen, maar z’n kwade geweten spreekt en gaat toch maar naar school. Veel te laat komt hij bij de conciërge, doet alsof hij ziek is en de conciërge geloofd hem. Verbaasd probeert Max dit smoesje nog een paar keer en het werkt. Maar wanneer hij wordt gesnapt door een leerkracht, probeert hij zo snel mogelijk op school te komen en wordt aangereden. Pijn, duizelig en met veel moeite komt hij aan op school. Hij is er gloeiend bij en ze geloven hem dit keer niet, maar Max hoort amper wat, de pijn wordt hem teveel.

Het eerste verhaal begon belovend, maar het was plots over. Hij moest naar de wc en dat was het einde, oh.
Het tweede verhaal was in dagboekvorm en ook al was het einde een beetje zielig, was het ook realistisch. Bij de meeste mensen loopt de eerste verliefdheid niet goed af.
Het derde verhaal was het beste en vond het leuk dat Alfred leerde om voor zichzelf op te komen.
Het vierde verhaal was gemeen en raar. Als leerkracht hoef je echt niet zo gemeen tegen de kinderen te zijn en de kinderen kunnen er zelf ook wat van. Die hele huiluitbarsting van hem was raar.
Het vijfde verhaal deed me heel erg denken aan de jongen die wolf riep. Als er echt iets aan de hand is, geloven ze hem niet.
2 van de 5 verhalen waren redelijk (Wanneer doe je eens wat terug, jandoedel? en Spijbelen.)
Niet het beste werk van Jacques Vriens.

Conclusie:
Snel uit.
Maar 2 van de 5 verhalen waren redelijk.
Dit was niet het beste werk van Jacques Vriens.

Cheen