Nevermoor

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 50#

Boek gekregen van m’n moeder, we zullen zien. De achterkant doet mij denken aan Harry Potter. De voorkant ziet er leuk uit en die paraplu’s doen me denken aan Mary Poppins.

Het verhaal:
Morrigan Crow is vervloekt. Ze wordt beschuldigd van allerlei rampen en is gedoemd om te sterven in de nacht van haar elfde verjaardag. Maar vlak voordat de klok twaalf slaat op haar laatste avond en de Meute van Rook en Schaduw haar komt ophalen, wordt ze gered door de zonderlinge Jupiter Noord. Hij neemt haar mee naar een nieuwe wonderlijke wereld: Nevermoor. Het enige wat Morrigan moet doen om daar te mogen blijven is lid worden van het exclusieve Wondergenootschap. Maar dan moet ze wel eerst 4 onmogelijke proeven doorstaan en bewijzen dat ze uniek talent heeft (wat ze niet heeft.) kan ze het Wondergenootschap ervan overtuigen dat ze thuishoort in deze magische wereld, voordat de Meute van Rook en Schaduw haar alsnog te pakken krijgt?
!Spoiler alert!
Morrigan Crow is vervloekt, althans dat beweerd iedereen in Jakhalsgat. Ze krijgt van alles de schuld en zal op haar 11de verjaardag op Avondstond, de laatste dag voor het huidige Tijdvak wordt afgesloten, moeten sterven. Er gebeurd echter iets heel bijzonders: Morrigan krijgt op Bieddag (een dag dat kinderen aanbiedingen krijgen voor een opleiding) maar liefst 4 enveloppen, iets dat nog nooit is gebeurd. 2 daarvan blijken een grap te zijn, maar de andere 2 zijn geldig. Ezra Windbuil wilt haar als leerling/erfgename en Jupiter Noord wil haar als kandidaat/leerling voor het Wondergenootschap. Ze kiest voor Jupiter die haar dood in scene zet, ontsnapt aan de Meute van Rook en Schaduw die op vervloekte kinderen jagen en komt eindelijk aan in Nevermoor. Ze verblijft in het hotel van Jupiter (Hotel Decaleon) waar allemaal vreemde mensen/wezens wonen en allemaal leuke dingen gebeuren. Jupiter legt Morrigan uit dat ze eerst als kandidaat moet slagen voor 4 proeven, voordat ze lid mag worden van het Wondergenootschap. De eerste is de Schriftproef: Ze moet 3 vragen op papier in alle eerlijkheid beantwoorden en ze moet vragen beantwoorden die De Hoge Raad van Ouderlingen stellen. De tweede is de Raceproef: Ze moet een racedier uitkiezen en daarmee een doelwit raken die haar een plek geeft voor de volgende proef. De derde is de Angstproef: Ze zal 2 heel erg schrikken en moet sterker zijn dan haar angst. De vierde is de showproef: Ze moet haar kneepje/gave (terwijl ze geen kneepje/gave heeft) laten zien aan de Raad van Ouderlingen en degene die de top 9 behalen, worden lid van het Wondergenootschap. Wonder boven wonder haalt ze elke proef, maar voordat ze gehuldigd kan worden, wordt ze ontvoerd door Ezra Windbuil die de Wondersmid blijkt te zijn en vele duistere krachten bezit. Hij vertelt dat vervloekte kinderen nooit hebben bestaan, hij haar als leerling wilt, omdat ze zelf ook een Wondersmid is en dat dit geen ontvoering is, maar haar eerste les. Als Windbuil haar weer laat gaan, vertelt Jupiter haar dat een Wondersmid voor wensen, geluk en wonderen staat, niet voor duisternis en dat het een echte gave is. Het verhaal eindigt dat Morrigan lid is geworden van het Wondergenootschap en eindelijk familie en vrienden heeft.

Als je het boek openslaat krijg je meteen een hele mooie afbeelding te zien. Elk hoofdstuk begint met een kleine zwarte tekening.
Ik begon vol enthousiasme met dit boek, maar rond bladzijde 160 werd het een domper voor mij. Niks was nieuw, verhaal werd saai, begon globaal te lezen en de verhalen/ideeën/gebeurtenissen in het boek deden me denken aan andere magische school boeken (bijv. Harry Potter, The iron trial enz.) Vond dit boek uiteindelijk een slap aftreksel.
Lekker makkelijk hoor: ’’O, er is weer wat gebeurd, laten we Morrigan de schuld geven.’’ In het begin ga je je echt afvragen of ze het werkelijk heeft gedaan of dat het iedere keer leugens zijn.
De scene in de schaduwzaal waarin Morrigan en Haldorn schaduwspellen/verhalen maakten en dat de schaduwen tot leven kwamen, vond ik geweldig.
Zelf zou ik niet een lid willen zijn van het Wondergenootschap, want het is 1 groot oneerlijk/corrupt/duister zooitje. Je bent nooit van ze af, vragen steeds meer en meer van je, zit er voor je leven aan vast en je hebt amper/geen privéleven.
De confrontatie scene tussen Morrigan en Windbuil was te kort en er gebeurde amper wat.
Leuke quote: ’’Schaduwen zijn schaduwen. Die zoeken de duisternis op.’’

Conclusie:
Mooie beginpagina en zwarte tekeningen aan het begin van elk hoofdstuk.
Boek begon goed, maar werd al snel een typisch magische school verhaal dat mij niet kon bekoren (ik vond het boek niet leuk, het boek vond mij niet leuk.)

Cheen