Schildpadden tot in het oneindige

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 11#

Ik zag dat ik dit e-book nog in m'n e-reader had en wilde het nog een kans geven, voordat ik hem er vanaf haalde (gelukkig heb ik dat niet gedaan.) Heb van John Green Een weeffout in onze sterren gelezen en de rest van zijn boeken geluisterd in audioboek.

Het verhaal:
Aza (16) heeft last van dwanggedachten. Zij weet niet of ze zichzelf is of fictie, waarbij het verhaal bepaald wordt door miljarden bacteriën in haar lichaam. Aza volgt al jaren therapie, maar neemt haar medicijnen niet regelmatig in. Haar beste vriendin Daisy schrijft fanfiction over Star Wars. Aza is hierin, zonder dat ze dit weet, een belangrijke verhaalpersoon. Als een miljardair verdwijnt, neemt Aza, onder aanvoering van Daisy, contact op met zijn zoon. Zij zaten als kinderen in een rouwverwerkingsgroep, omdat beiden een ouder hebben verloren. De meiden hopen hierdoor de gouden tip te vinden en daarmee het vindersloon te krijgen. Het leven is voor Aza niet eenvoudig. Als ze Davis tongzoent, moet ze denken aan de 80 miljoen microben die hij zo op haar overbrengt.
!Spoiler alert!
Fijn om weer eens een goed verhaal in de YA sectie te lezen met zoveel psychologische aspecten, denkwijze, ziekte enz.
Het gecompliceerde karakter van Aza komt geloofwaardig over.
Valt me op dat de tieners in de verhalen van John Green zich niet echt gedragen als tieners. Hun intellectuele denkwijze, uitspattingen en gedragingen zijn bijzonder tot bijna vreemd voor 16 jarigen. Ja er zijn mensen op die leeftijd die al zo intellectueel en wijs zijn, maar niet alles en iedereen en/of zo extreem. In elke John Green boek is de hoofdpersoon en zijn/haar vrienden en/of de hele school een filosoof, genie of intellectueel. Dat is gewoon niet realistisch.
In het begin van het verhaal kwam ik een hele mooie quote tegen: ’’Iedereen kan je aankijken, maar je komt haast nooit iemand tegen die dezelfde wereld ziet als jij.’’
Vond het storend dat haar beste vriendin Daisy maar niet ophield over de beloning van 100000 euro en Aza daar de hele tijd over pushte. Een uitbuiter (nooit geld, betaalt nooit, wil altijd een lift enz.) en een dreinend kind dat haar zin doordrijft. En wat een verrassing dat op het moment dat ze geld heeft, ze het lekker gaat uitgeven (geldwolf). Op het moment dat ze een vriendje heeft, verwaarloost ze Aza (wat een trouwe vriendin, niet.)
Wat ook in het boek naar voren komt is dat niet alleen Aza aan haar psychologische aandoening lijdt, maar ook de mensen in haar directe omgeving. Dat wordt soms wel eens vergeten.
Het boek heeft ook een heel mooi einde en vertelt je dat je het zelf kan bedenken/aanvullen wat er in de toekomst kan gaan gebeuren:’’En niemand neemt ooit afscheid als hij je niet terug wil zien.’’
Toen ik het boek uit had, was ik heel stil en rustig vanbinnen.

Conclusie:
Ik heb genoten van het verhaal en ga hem zeker aanschaffen en een plekje geven in een boekenkast.
Persoonlijk vind ik dit het beste boek dat John Green tot nu toe heeft geschreven.
Het boek heeft een mooi einde en de voorkant is na het lezen van het verhaal luid en duidelijk.

Cheen