Macho taalgebruik

Agressor is alweer het achtste boek met Nick Stone in de hoofdrol. Andy McNab, de schrijver van dit pulpromannetje, wil niet herkenbaar op de foto. Om dezelfde reden wordt zijn echte naam niet bekend gemaakt. Andy McNab is namelijk een pseudoniem. Als reden voor het niet in de openbaarheid willen treden geeft de schrijver aan regelmatig met de dood te worden bedreigd. Het kan natuurlijk ook zijn dat Andy McNab zich gewoon teveel voor zijn brouwsels schaamt om zich bekend te willen maken.
Agressor begint met een warrige beschrijving van de aanval op de sekte van David Koresh in Waco. Twaalf jaar later is Nick Stone aan het rondtoeren door Australië. Hij besluit daar zijn oud-collega Charlie op te zoeken. Na het ophalen van herinneringen blijkt Charlie de volgende dag verdwenen te zijn. Aan Nick de schone taak zijn vriend naar zijn familie terug te brengen.Charlie heeft echter andere plannen: omdat hij vernomen heeft dat hij ernstig ziek is, wil hij nog een keer een gevaarlijke klus uitvoeren. Er zit voor Nick niets anders op dan zijn vriend, net als in de oude dagen, bij te staan.
Agressor is een boek dat mij totaal niet kon boeien. Een supermacho in de hoofdrol, met uiteraard een supermooie vriendin. De slechteriken zijn natuurlijk superslecht en superdom.Het verhaal “het laatste klusje” is al vele malen veel beter verteld. Je ergert je algauw mateloos aan het macho taalgebruik en gedrag van de hoofdpersoon. De regelmatig gebruikte afkortingen met speciaal hiervoor een verklarende lijst maken het verhaal letterlijk af.
Als personen in een boek “Halve Reet” heten, haak ik normaliter meteen af. Ik heb nu het hele boek uitgezeten. Daar is alles mee gezegd.