Wederopstanding

In 1983 verscheen Dodenwake, een huiveringwekkende roman, geschreven door Stephen King. Zoals de meeste boeken van deze schrijver is ook dit verhaal verfilmd. Pet Sematary kwam in 1989 in de bioscopen. Uitgeverij Luitingh-Sijthof heeft nu het boek als filmeditie in pocketvorm opnieuw uitgegeven. De titel van deze hernieuwde uitgave is gewijzigd in het oorspronkelijke Pet Sematary.
In Pet Sematary draait alles om Louis en Rachel Creed en hun twee jonge kinderen. De familie is zojuist verhuisd naar een provincieplaatsje in Maine. Louis heeft hier een nieuwe baan gevonden als arts van een universiteit. Het is een gemoedelijk leven, waar alle gezinsleden het naar hun zin hebben. Als Rachel met de kinderen naar haar ouders gaat, slaat het noodlot echter toe. Huiskat Church wordt doodgereden. Op aanraden van overbuurman Judson Crandall besluit Louis het kadaver nabij het plaatselijke dierenkerkhof te begraven. Dit had hij echter beter niet kunnen doen!
Het verhaal komt maar traag op gang. Alleen al de uitgebreide introductie van het gezin Creed en buurman Judson lijkt de helft van het boek in beslag te nemen. Deze karakters staan dan ook als een huis. Normaal is het wel fijn als je het een en ander van de hoofdpersonen af weet, maar het kan ook teveel zijn. Pet Sematary is hierdoor namelijk heel voorspelbaar geworden. Al vrij snel heb je door wat er gaat gebeuren en is het alleen nog maar wachten op het wanneer. Als het dan eindelijk gebeurt en het verhaal spannender wordt, is het al te laat en hoeft het niet meer. Dat de climax eerder op een slecht vervolg van Child’s Play lijkt, draagt ook niet bij aan een goed gevoel over dit boek.
Begin jaren tachtig heb ik Pet Sematary voor het eerst gelezen. Het was het eerste boek van Stephen King dat ik niet goed vond. Ik was vooraf dan ook niet erg blij met deze hernieuwde kennismaking. Achteraf kan ik zeggen dat mijn gevoel goed was. Sommige dingen kun je beter begraven laten!